Valkyria Revolution

Toen het nieuws naar buiten kwam dat de Valkyria Chronicles-serie een nieuw deel ging krijgen, kon ik mijn geluk niet op. Dat het een spin-off was die als prequel moest dienen, maakte me niet eens zo heel veel uit. Het origineel was een van mijn eerste games die ik ter review kreeg, dus ik draag vandaag de dag de serie nog altijd een warm hart toe. Over de jaren heen is er echter het een en ander veranderd aan de nieuwe game, ondertussen met de naam Valkyria Revolution. Na het spelen blijf ik met één vraag zitten: wat bezielde Sega om deze game aan mijn geliefde serie te koppelen?

In 2008 verscheen Sega weer in de schijnwerpers met een compleet nieuwe IP: Valkyria Chronicles. Ik was net begonnen als redacteur in de gamesindustrie en mocht met deze bijzondere, strategische game aan de slag. De game bestond namelijk uit de opmerkelijke combinatie van strategie, actie en anime zoals we eigenlijk nog niet eerder hadden gezien. Helaas verdween de serie snel naar de achtergrond. Er kwamen nog sequels, maar die verschenen niet meer op de main console van Sony. In plaats daarvan werden ze verwezen naar de PlayStation Portable, waarbij het derde deel zelfs alleen in Japan verscheen. Iets wat fans nog altijd dwars zit, inclusief ondergetekende.

Toen Valkyria Revolution werd aangekondigd, destijds nog bekend als Valkyria: Azure Revolution, kon ik mijn geluk dan ook niet op. Met de kans dat deze wel naar het Westen zou komen en het feit dat dit een console release werd, beloofde de game veel goeds. De gameplay zou wel op de schop gaan, maar dat nam ik voor lief. Zolang we opnieuw in de wereld van Welkin en Alicia zouden worden gegooid, was het allemaal wel best. Die wereld is in Valkyria Revolution nergens meer te bekennen. Want wat een prequel had moeten worden, werd een spin-off die praktisch niets met de originele serie te maken heeft. Of zoals de persberichten over de game zeggen:

“Though it bears the Valkyria name, Valkyria Revolution eschews the original series’ traditional turn-based strategy and is a whole new entry with new characters, a new world, and new gameplay mechanics.”

Een hele nieuwe wereld

Hoewel Valkyria Revolution zich afspeelt in een fictief Europa, is het een ander fictief Europa dan we zagen in de originele serie. De landen zijn anders, net als de locaties. Het enige dat hetzelfde lijkt, is dat er ook in dit Europa weer een felle oorlog woedt. Of beter gezegd: op het punt van beginnen staat. Als soldaat Amleth Grønkjær leid jij de eerste charge tegen het Ruzi Empire, een groot en machtig rijk dat beetje bij beetje het overgrote deel van Europa onder zijn controle heeft weten te krijgen. Jutland, een van de weinige onafhankelijke landen, heeft besloten dat genoeg genoeg is en zet de aanval in. Hoewel het door de rest van de grootmachten in Europa vooral werd gezien als een kat in het nauw die rare sprongen maakt, blijkt dat er achter de schermen meer zit.

Later is namelijk gebleken dat Amleth deel uitmaakte van The Five Traitors zoals ze in de geschiedenisboeken staan geschreven; vijf wezen met een gezamenlijk doel om het Ruzi Empire ten val te brengen, hun vizier gericht op Empire Klaudiusz. Daarbij bleek dat ieder middel was toegestaan, zelfs een heel land mee de oorlog in slepen om hun doel te bereiken. Met hun specialiteiten in politiek, oorlogvoering, propaganda, techniek en spionage is niets te gek. Zoals wel vaker blijft een geheim echter nooit lang een geheim, helemaal wanneer men vragen gaat stellen.

Nu lijkt het alsof we tal van spoilers meteen maar weggeven, maar dit is niet het geval. Ontwikkelaar Media.Vision heeft ervoor gekozen om dat zelf te doen, door het verhaal honderd jaar na dato te laten beginnen. Wanneer een student aan de universiteit van Jutland bij zijn docente aanklopt met vragen over The Five, besluit zij hem mee te nemen naar het graf van The Five. Zij, als achter-achter-achterkleinkind van de voormalige docente van Amleth, heeft namelijk nog wel wat informatie voor hem. Het einde lijkt dus zo goed als vast te staan, de weg ernaartoe is echter nog onduidelijk.

Veel actie, weinig strategie

Hoewel verandering prima is, blijft het stiekem wel een teleurstelling dat het strategische element uit het raam is gegooid door Media.Vision. Dat was immers het punt waarmee Valkyria Chronicles zich wist te onderscheiden van de andere door anime geïnspireerde games. In plaats daarvan heeft de studio ervoor gekozen om volledig in te zetten op actie RPG-elementen, met de hoop dat dit een breder publiek zou aanspreken. Een te begrijpen zet, maar wel eentje waarbij vreemde keuzes zijn gemaakt.

Het grootste gedeelte van de tijd stuur je een groepje van vier soldaten aan, waarbij je er op ieder moment ééntje bestuurt terwijl de rest volgt. Hoe ze dit doen, kun je zelf bepalen. Door een simpele druk op de knop kun je ervoor kiezen om je team aanvallend te laten spelen, in de verdediging of ondersteuning te gaan, of ze zelf hun eigen plan te laten trekken. Dat eigen plan komt er vooral op neer of ze wapens, fysieke of magische aanvallen gebruiken.

In de wereld van Valkyria Revolution heeft men namelijk alchemie ontdekt en dat gebruiken ze dan ook naar hartenlust. Naast het gebruikelijk wapentuig zoals vuurwapens, zwaarden en bijlen kunnen de soldaten daarom ook magie gebruiken. Elementaire magie zoals water- en vuurspreuken, maar ook genezende magie om je team makkelijk uit de brand te helpen. Hoe deze vork precies in de steel zit blijft onduidelijk, maar het lijkt te maken te hebben met Ragnite. Inderdaad: het goedje dat in de originele serie nog vooral als brandstof diende.

En de tijd loopt!

Dat je magie kunt gebruiken, betekent niet dat je aanval na aanval op de vijand afstuurt. Die vreemde keuzes waar ik het eerder over had zijn namelijk terug te vinden in het combatsysteem van de game. Media.Vision heeft namelijk gekozen voor een action timer, wat er simpelweg voor zorgt dat je maar een enkele aanval kunt uitvoeren voordat je timer zich weer moet vullen. Hoe lang dit duurt is afhankelijk van de staat van de strijd. Gaat het gevecht goed en is het leger van Jutland aan de winnende hand, dan zal de timer zich vlotjes vullen. Gaan je kameraden daarentegen tegen de vlakte en worden je soldaten bang, dan duurt het enkele seconden voordat de timer weer vol is.

Daarbij is er de mogelijkheid om je teamgenoten commando’s te geven. Denk daarbij aan het gebruiken van een specifieke aanval op een zwaardere tegenstander of het gebruiken van een potion. Het probleem is dat ook deze commando’s achter dezelfde timer zitten. Dus even een commando uitdelen om daarna zelf in de aanval te gaan voor een mooie combo is er niet bij.

Hoewel het principe van de mentale staat van je soldaten en de action timer een leuk idee is, werkt het de game meer tegen dan wat anders. Het haalt namelijk de snelheid uit het gevecht, want er is niets zo irritant als rondjes rennen om een tegenstander totdat jouw timer weer is gevuld. Niet dat je bang hoeft te zijn om dood te gaan, want de soldaten voelen erg overpowered. Vooral in de eerste uren van de game kan enkel een flinke eindbaas ervoor zorgen dat je tegen de vlakte gaat en zelfs dan komt het game over-scherm nooit voorbij.

Lang van stof

Hoewel niet alle elementen in de lore van Valkyria Revolution even duidelijk zijn, doet de game wel zijn stinkende best om je zoveel mogelijk over de wereld en de huidige situatie uit te leggen. De game zit namelijk propvol met cutscenes waarin het verhaal verder uit de doeken wordt gedaan. Blijkbaar was dat toch niet voldoende voor Media.Vision. Wanneer je in de in-game geschiedenisboeken duikt, blijkt dat er nog tientallen extra cutscenes beschikbaar zijn die je nog meer vertellen over het verhaal. Genoeg om je dus wel een tijdje zoet te houden.

Dat wil niet zeggen dat deze tussenstukjes vele malen korter hadden gemogen. Gesprekken worden vaak onnodig lang uitgerekt door lange stiltes en overdreven drama. Iets wat overigens niet te lezen is van de gezichten van de hoofdpersonages, want monden flappen op en neer als een vis op het droge zonder enige herkenbare emotie. Iets waar je misschien tien jaar geleden nog wel mee was weggekomen, maar in tijden dat we games als Uncharted, Horizon en The Witcher kennen echt not done.

Om de Valkyria-naam wel een beetje in ere te houden heeft Media.Vision (gelukkig) voor eenzelfde grafische stijl gekozen als het origineel. Met een vernieuwde engine krijgen we beelden voorgeschoteld die zo van een verfdoek af lijken te komen. Zachte lijnen en kleuren vullen het beeld en zorgen iedere keer weer voor een bijzonder geheel, zelfs als je de verschillende levels best vaak voorbij ziet komen.