The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited – Thuiskomen in een nieuw huis

Tamriel werd vorig jaar bijna als geheel naar de pc gebracht in de vorm van The Elder Scrolls Online. Tamriel zou op dat moment ook iets later te betreden zijn vanaf de consoles, maar dat werd nog even een tijdje uitgesteld… Tot nu! Het landschap van Tamriel is de afgelopen maanden sterk veranderd en wel naar de vorm van The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited. De komst van de game naar consoles én de vele veranderingen zijn uiteraard genoeg reden om de game goed te checken.

Toen de pc-versie verscheen, heb ik destijds wel een poging gedaan om de game te spelen, maar ik blijf gewoon een consolegamer pur sang en een echt oordeel over de pc-versie heb ik nooit kunnen vellen. Het was dus wachten op de consoleversie die er dan nu eindelijk is.

Het is mogelijk om voor een klein bedrag een karakter van de pc-versie over te zetten naar de console. Daar heb ik uiteraard niet voor gekozen, aangezien mijn pc-karakter nog in de kinderschoenen stond en ik wel een fan ben van een frisse start. Bij het maken van een karakter dien je allereerst te kiezen uit drie facties: de Aldmeri Dominion, de Ebonheart Pact en de Daggerfall Covenant.

De factie die je kiest, bepaalt in welk gebied je start en voor welke factie jij strijdt in de PvP-gevechten. Daarnaast heeft elke factie drie rassen onder zijn hoede. Zo kun je bij de Daggerfall Covenant kiezen uit Breton, Redguard en Orc. De Ebonhaert Pact huisvest de Nord, Dark Elf en Argonian. De High Elf, Wood Elf en Khajit maken deel uit van de Aldmeri Dominion. Elk ras heeft zijn eigen kenmerken en bonussen. Tot slot moet er ook nog een klasse gekozen worden die elk eigen abilities bevat. Toch staat de klasse die je kiest volledig los van de speelstijl die je uiteindelijk wilt hanteren. De klassen zijn: Dragonknight, Nightblade, Sorcerer en Templar.

Na het aanmaken van jouw Tamriel-ganger volgt er traditiegetrouw een kleine tutorial in een afgesloten setting. Hierin wordt de kern van de game al direct duidelijk, zeker met een controller in de hand in mijn geval. De game is namelijk qua wereld Elder Scrolls in de puurste zin, weliswaar in een ietwat cartoony stijl, maar met slikke graphics. Het gevechtssysteem is echter wel een nieuwe wereld voor Tamriel-gangers, want MMO-getrouw maak je ook in The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited gebruik van speciale abilities. Waar je voorheen zoveel mogelijk kracht moest putten uit simpelweg iets doen met je linker- of je rechterhand, is het nu de bedoeling om zes gekozen abilities te gebruiken.

Welke zes abilities dat worden, is nog knap lastig kiezen. De hoeveelheid content is namelijk behoorlijk overweldigend, tot het punt dat je gewoon niet weet wat je eerst moet doen of wat je met bepaalde zaken aanmoet. Het probleem zit ‘m erin dat je na de korte tutorial niet heel veel verdere begeleiding in Tamriel krijgt en je alles maar een beetje per toeval moet uitvinden. Alle verschillende takken, zoals de abilities en het craftingsysteem, zitten ijzersterk in elkaar, maar het snappen ervan en weten wat je het beste kunt doen, is en blijft in deze game een kwestie van trial and error. Iets wat niet nodig zou moeten zijn, in ieder geval niet op de schaal zoals het nu gebeurt.

Wat dus rest, en wat je ook maar gewoon het beste kunt doen als je wordt gedropt in de grote wereld, is questen. Daar merk je meteen aan dat je met een Elder Scrolls-game te maken hebt. In dat opzicht wijkt The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited op een zeer positieve manier af van de traditionele MMO. Het grinden is nauwelijks aanwezig en je hebt echt het idee dat je betrokken wordt bij kleine problemen die elk een korte, eigen verhaallijn vormen. Ook het feit dat alle conversaties volledig gesproken zijn, draagt zeker bij aan de beleving.

Toch was ook het questen een klein probleem, want ja, als je niet weet waar je naartoe moet en wat je moet doen in zo’n immense speeltuin, wil je natuurlijk gewoon even verder in het verhaal. Jammer dan, want je moet eerst zorgen dat je level 5 bereikt om verdere stappen te nemen in de hoofdverhaallijn, om vervolgens weer te moeten wachten tot level 10. Ergens snap ik wel dat Zenimax wil voorkomen dat mensen door het verhaal heen rushen en binnen 25 uur de game uitspelen, maar kom dan met een goede begeleiding. Hier wordt je dus opnieuw veel te snel in dat nieuwe huis gedropt waar je je wel in thuis voelt, maar nog niet van weet naar welke kant de deuren openslaan.

Wat hierboven is gezegd, vormt ook gelijk het grootste probleem. De game zit ijzersterk in elkaar, quests zijn tof en het gevechtssysteem is uitgebreider dan je ooit gewend bent van een Elder Scrolls-game. Het probleem is echter dat je niet weet waarom je de ene na de andere quest aan het voltooien bent. Waarom ben je nu eigenlijk aan het levelen en wat zijn nou de dingen waar je naar uit kunt kijken? Speel je alleen, dan zijn dit vragen die al heel snel dodelijk kunnen zijn. Je verliest snel je doel uit ogen en beetje bij beetje verlies je ook de interesse in de bergen content die er wel degelijk zijn.

Toch is The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited zeker een poging waard. Elder Scrolls-fans hoef ik dat natuurlijk niet te vertellen, die gaan sowieso aan de slag met deze game. The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited is een instapklare MMO die nog toegankelijker is geworden door de komst naar de consoles én het wegvallen van de maandelijkse abbonementskosten. Het feit dat je speelstijl volledig voor je open ligt en je niet verbonden bent aan een klasse, juich ik alleen maar toe. Het is dus gaandeweg een fluitje van een cent om van een boogschutter te veranderen in een mage en mocht dat niet bevallen, heb je zo een enorm zwaard tussen je klauwen geklemd. Dit wordt nog uitgebreider wanneer je level 15 bereikt en de mogelijkheid krijgt om twee speelstijlen af te wisselen met één druk op de knop.

Tot slot moet Tamriel an sich natuurlijk ook even in de spotlight worden gezet. De wereld ademt Elder Scrolls en op veel plaatsen waar je komt, is het een feest van herkenning. Ook is de game voor de ware fans een walhalla, want de lore vliegt je om de oren en alle boeken die verspreid liggen in de wereld, vormen een digitale bibliotheek voor je. Grafisch valt er ook weinig op de game aan te merken. Het is en blijft natuurlijk een MMO dus realisme kun je vergeten, maar het is een wereld die er zeker niet verkeerd uitziet. Technisch gezien is de game op een paar bugs en framedrops die je zo nu en dan tegenkomt helemaal in orde. Een hele prestatie voor een MMO op de console. Toch is er een cruciaal element dat niet werkte en wel de Dungeon Finder. Zelfs na een half uur te hebben gewacht, was er voor mij nog geen groep om een dungeon mee onveilig te maken. Dan maar door met questen en we zien wel waar we uitkomen.