Ready Player One
In 2011 bracht Ernest Cline het boek Ready Player One uit waar iedere gamer verliefd op zou kunnen worden. Het boek zit vol referenties naar oude videogames, films uit de jaren ‘80 en pop culture. Het leek onmogelijk om dit boek ooit te verfilmen, maar Steven Spielberg heeft de taak op zich genomen. De vraag is of het hem is gelukt om er een goede film van te maken.
Ready Player One neemt je mee naar 2045 voor het verhaal van Wade Wats (Tye Sheridan). Hij is een achttienjarige jongen die geobsedeerd is met het vinden van de Easter Egg die verstopt zit in de VR-wereld Oasis. Oasis is de plaats waar de hele wereld zich verstopt voor wat er met de echte wereld aan de hand is. De maker van Oasis, James Halliday (Mark Rylance), heeft de Easter Egg ergens in Oasis verstopt en na zijn dood geeft hij iedereen de opdracht om deze te vinden. Vind de Easter Egg en win zijn erfenis.
Heldhaftige gamer
De verfilming van Ready Player One is niet een directe adaptatie van het boek dat door velen gelezen is en het is belangrijk om te weten dat grote verschillen zijn. Dit betekent niet dat er een slecht verhaal wordt verteld, want dat is niet het geval. Onze heldhaftige gamer Wade Wats is namelijk nog net zo geeky en ongemakkelijk als in het boek en dat is juist zijn charme.
In grote lijnen is het verhaal dan ook hetzelfde en dankzij goede dialogen, een flinke dosis humor en de karakters weet de film je de hele tijd te vermaken. Het is wel jammer dat de ondersteunende karakters niet veel diepte hebben, maar dat betekent niet dat deze niet vermakelijk zijn. De reden waarom er niet meer focus op karakters als Aech, Sho en Diato ligt, komt doordat de film zich voornamelijk met Wade, in Oasis bekend als Parzival, en Art3mis (Olivia Cook) bezighoudt. Het is dan ook maar goed dat de chemie tussen Sheridan en Cook sterk is, waardoor ze op een speelse wijze de karakters vertolken.
De grootste verschillen tussen het boek en de film zitten in route van de zoektocht naar de sleutels die nodig zijn om de Easter Egg te vinden. Waar hier in het boek voor wordt afgereisd naar allerlei verschillende planeten en er daadwerkelijk dungeons worden doorkruist, wordt het in de film op een andere manier gedaan. Ook zijn de rollen van een aantal karakters wat versleuteld, maar deze veranderingen lijken nodig te zijn om de film daadwerkelijk te kunnen vertalen naar het witte doek. Er zijn nog meer verschillen tussen het boek en de film, maar om spoilers te voorkomen zal ik die niet verder uitwerken
Nostalgisch spektakel
Omdat Ready Player One ook echt over een virtuele realiteit gaat, brengt dit natuurlijk veel visuele effecten met zich mee en ook in dit opzicht straalt de film. Bekende karakters als Harley Quinn, de Battletoads en Freddy Kruger zien er erg realistisch uit en tijdens elke actiescène valt je mond open van verbazing door het spektakel dat je ziet.
Actie is dan ook iets dat je veel zult zien in de film en ook dit is heerlijk om naar te kijken, want Spielberg brengt de actie duidelijk in beeld en is niet bang om lange shots te gebruiken. Vooral actiescènes waarin veel gebeurt, zoals een race of veldslag, zijn opvallend. In deze scènes gebeurt zoveel dat je bijna niet kunt bijhouden hoeveel bekende referenties in een shot zitten.
Je gaat in ieder geval genoeg referenties naar games, films en pop culture tegenkomen in Ready Player One, want Spielberg legt hier flink de focus op. Dit gebeurt soms echter zo recht voor zijn raap dat je om wat meer subtiliteit hoopt. Het publiek voor wie deze film bedoeld is, weet heus wel hoe Chucky eruit ziet zonder dat zijn naam gescandeerd wordt.
