Batman: Arkham Origins – De geboorte van een legende

Het is donker in Gotham City, de sneeuw valt uit de lucht op deze koude kerstavond en ik voel dat er iets gaande is. De stad ademt dreiging uit en aan mij de taak om de straten op te ruimen, leeg te maken van het gespuis dat iedereen in zijn greep houd. Corrupte politie, maniakale maffiosi en terroristen zijn mijn doelwit en ik zal alles op alles moeten zetten om de grootste criminelen uit de weg te ruimen terwijl ik ondertussen zelf een doelwit ben voor doortrapte psychopaten. Wie ben ik? Ik ben Batman en dit is Arkham Origins.

Na twee succesvolle delen in de serie kunnen we nu voor de derde keer aan de slag met de ‘Caped Crusader’ in Gotham City. Nadat ontwikkelaar Rocksteady had aangekondigd dat zij niet verantwoordelijk zouden zijn voor deze titel gingen er geruchten dat het hoge niveau van de vorige games niet gehaald zou kunnen worden door de relatief jonge ontwikkelaar Warner Brothers Montreal (WBM). Dit moesten wij uiteraard zelf testen en laat ik meteen met de deur in huis vallen; De game is alles behalve een teleurstelling. Het is al bij het titelscherm duidelijk dat WBM goed heeft gekeken naar de voorgangers, iets dat door de game heen steeds duidelijk blijft.

De vormgeving en besturing komen bekend voor, waar ik voor beiden later nog op terugkom, maar het is het verhaal van de game dat de interesse wekt. Om spoilers tegen te gaan zal ik niet te veel vertellen over het reilen en zeilen binnen de storyline, maar het concept biedt al veel interessante punten. De game speelt zich enkele jaren voor de eerdere delen af en de bekende superheld is nog geen ervaren rot in het vak. Met slechts 2 jaar op de teller zijn er nog veel ervaringen op te doen en moeten veel personages nog geïntroduceerd worden. Dit maakt het verhaal erg interessant omdat de speler meer achtergrond krijgt over de relatie tussen Batman en de verschillende personen uit de franchise. Zo heeft hij nog geen vriendschap opgebouwd met Jim Gordon (later hoofd van de Gotham City Police Departement) en zijn Dochter Barbara (die later ook een grote rol speelt als Batgirl en Oracle), maar ook zijn vijanden komt hij vaak voor de eerste keer tegen.

Het verhaal begint bij Black Mask, een van de grootste maffiosi en criminelen van Gotham die een 8-tal huurmoordenaars heeft bijeengeroepen om eens en voor altijd een eind te maken aan Batman. Deze huurmoordenaars zijn soms bekend (Bane, Deadshot) maar er zijn ook relatief onbekende gezichten bij (Copperhead, Firefly). Hoe deze criminelen proberen Batman uit te schakelen ga ik hier niet vertellen maar laat me zeggen dat er een aantal verdomd interessante plottwisten in het spel zitten. Naast de algemene verhaallijn zijn er ook andere bekende en minder bekende gezichten die de stad terroriseren. Deze zijmissies zijn vergelijkbaar met degenen in de vorige titels maar WBM heeft meer aandacht besteed aan het verhaal en het verloop van deze taken waardoor ze vaak minder eentonig overkomen dan in de voorgaande games. Zo zijn er bijvoorbeeld missies voor Enigma die het communicatienetwerk van Gotham in handen heeft, moeten de munitieladingen van Penguin vernietigd worden en laat Mad Hatter weer zijn gezicht zien. Deze missies zijn veelzijdig, mede dankzij een eigen verhaallijn, en zorgen ervoor dat er genoeg te doen is in de open wereld van Batman: Arkham Origins.

Ondanks dat Batman minder ervaren is, heeft hij wel al zijn bekende moves en gadgets tot zijn beschikking. De besturing is bekend voor iedereen die eerder een Arkham-titel gespeeld heeft en ondanks dat het niet vernieuwend is, zijn de animaties en de mogelijkheden net iets verbeterd. Ook de gadgets die gebruikt kunnen worden zijn vaak bekend uit eerdere delen maar gelukkig heeft WBM een aantal nieuwe elementen in de game gestopt die met nieuwe gadgets aangepakt kunnen worden. Het vechtsysteem is soepel maar eigenlijk niet veranderd en het verslaan van hordes vijanden kan repetitief worden. Gelukkig zijn er verschillende momenten dat belangrijke karakters voorbij komen en dit vergt een andere aanpak. Ook zijn er gloednieuwe elementen toegevoegd binnen missies, waaronder Crime Scene waarbij je als speler moet achterhalen wat er exact gebeurd is op een plaats delict. Zo moet je sporen zoeken binnen een afgekaderd zoekveld, moet je de gebeurtenissen voor- en achteruit spoelen voor aanwijzingen en meer. Een functie die erg interessant is en echt een nieuwe draai geeft aan het uitvoeren van missies.

Grafisch komt het spel ook mooi uit de verf want deze titel is met stipt de mooiste uit de franchise. De vormgeving van de stad en de afwisseling tussen binnen- en buitenlocaties zorgen voor een ten alle tijden verfrissende sfeer. Waar Batman: Arkham Asylum bij vlagen claustrofobie kon oproepen en Batman: Arkham City juist ten tijde te open was, weet Batman: Arkham Origins exact de goede toon te raken en het beste van de twee games samen te voegen. Naast de prachtige vormgeving moet ik ook een melding geven van het goede acteerwerk, want de voice-acting in de game is subliem en voegt soms echt een extra dimensie toe aan de spelervaring. Enige nadeel aan zo’n grafisch prachtige game is het feit dat er soms haperingen ontstaan tijdens het spelen, iets wat erg vervelend kan zijn. Ook de cameravoering komt bij sommige missies niet helemaal uit de verf. Gelukkig lukt het de game wel om de speler in de flow te houden en wordt het spel ondanks deze kleine probleempjes niet onspeelbaar.

Het is echter niet alleen maar goeds wat de klok slaat. Ondanks wat verbeteringen en een aantal leuke toevoegingen aan de game is er niet veel vernieuwing te vinden. Veel elementen lijken een op een overgenomen te zijn uit de vorige games in de franchise en dit kan storend zijn voor degenen die bekend zijn met de serie. Ook miste ik een aantal bekende (en belangrijke) figuren uit het Batman-universum die ik persoonlijk graag terug had zien komen. Dit is te verklaren door het origins-verhaal, maar toch is het jammer dat er over een aantal van de grootste vijanden en supporters van The Dark Knight geen woord gezegd wordt. Naast de vernieuwing en de verhaallijn kan ook de camera soms erg irriteren, met name in kleine ruimtes en bij specifieke missies die vanaf een ander oogpunt gespeeld worden. Ook zijn de extra’s minder aanwezig en zijn de multiplayer modus en de challenge maps niet interessant genoeg om meer dan een paar uur in te steken.