Netflix, Spotify en je eigen media op het grote scherm

Het najaar staat voor velen gelijk aan lange avonden, knusse zondagen en natuurlijk de feestdagen. Of je nou wel of geen kerstvakantie hebt, de kans is groot dat er heel wat films en series gekeken gaan worden. Daarbij heb je de mogelijkheid om afhankelijk te zijn van wat de grote televisiezenders je aanbieden, maar zelf je favoriete kerstfilm kiezen is natuurlijk veel leuker. Een mediacenter maakt die ervaring een heel stuk fijner, maar waar moet je op letten? Wij zetten een aantal opties voor je op een rij.

Iedere nieuwe televisie beschikt tegenwoordig over ‘slimme’ functies en misschien heb je zelfs nog zo’n stoffige, oude tv-kabel door je huis lopen. In dat geval is het niet heel moeilijk: plug-and-play. De keuze is echter nogal beperkt: de meeste ingebouwde functies zijn traag of worden niet meer bijgewerkt en de kabel is ook niet zo’n geweldige optie, tenzij je vooral aan reclame en nietszeggende programma’s wilt zijn gekluisterd. Geen slecht idee om op zoek te gaan naar een mediacenter en daar kunnen wij je bij helpen.

[divider line_type=”Full Width Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Mediacenter voor een klein budget: Chromecast

[image_with_animation image_url=”22218″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

De kans dat je nog nooit van de Chromecast hebt gehoord, is erg klein. Het kleine puckvormige mediacenter van Google staat in praktisch iedere nieuwsbrief en folder en ligt vaak op metershoge stapels in je willekeurige elektronicazaak. Niet vreemd met de schappelijke prijs van 39 euro voor het standaardmodel.

Met de Google Chromecast is het een kwestie van plug-and-play. De verpakking bevat enkel een kleine puck en een stroomkabel. Een HDMI-kabel is niet nodig, want deze zit handig aan de puck vastgemaakt. Hierdoor bungelt de Chromecast achter je tv, maar dit is door het kleine formaat niet hinderlijk. Verbinden met het internet doe je in de meeste gevallen via wifi.

De reden dat wij de Chromecast het instap-mediacenter noemen is simpel: de Chromecast zelf doet niet zo heel veel, buiten het aannemen van een linkje naar de media die jij vanaf je telefoon doorstuurt. De puck heeft geen uitgebreid besturingssysteem waar jij apps in kunt installeren of lekker doorheen kunt bladeren. Alle bediening verloopt via je telefoon, tablet of pc. Nadat je een video hebt uitgekozen, stuurt je telefoon een linkje naar de Chromecast en die werkt de rest af.

Nu denk je misschien: ‘Ik kan met mijn telefoon ook beelden op mijn tv afspelen’. Het grote verschil is dat in 99 procent van de gevallen je televisie letterlijk het beeld van je telefoon zal dupliceren. Druk je dus bijvoorbeeld op het scherm van je telefoon, dan zal het menu op de tv verschijnen. Supermakkelijk dus, maar ook erg beperkt: ondersteunt een app geen Google Cast, dan kun je de beelden ook niet naar je Chromecast sturen.

Net een beetje meer: de Chromecast Ultra

[divider line_type=”Small Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Een andere optie binnen de Chromecast line-up van Google is de Chromecast Ultra. Deze ‘luxere’ versie van de bekende puck vereist stroom via een losse adapter, maar kan wel 4K-beelden afspelen. Verder is de Ultra in bijna alle opzichten gelijk aan de normale editie, met één grote uitzondering: Google Stadia. Wanneer de streamingdienst van Google beschikbaar is, kunnen gamers met een Stadia-controller verbinding maken met een Chromecast Ultra om games in 4K naar ieder ondersteunend beeldscherm te streamen. Ideaal voor wanneer je geen dure console of pc aan je televisie wilt hangen.

De normale Chromecast kost 39 euro en ondersteunt beelden tot Full HD-resolutie. Wil je beelden in 4K bekijken, dan heb je de Chromecast Ultra nodig. Deze kost je 79 euro, maar is nog altijd de goedkoopste optie (mits je nog niets hebt).

[divider line_type=”Full Width Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Mediacenter voor de Apple-fan: Apple TV

[image_with_animation image_url=”22216″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Wie over een iPhone, iPad of Mac beschikt, weet dat Apple-producten niet goedkoop zijn. Zit je echter eenmaal vast in het ecosysteem van Apple-producten, dan is het lastig om daaruit los te breken. Voor die mediafanaten is de vierde generatie van de Apple TV waarschijnlijk de meest voor de hand liggende keuze. De kleine zwarte baksteen biedt een breed scala aan apps en games, maar daar hangt wel een prijskaartje aan.

Eens Apple, altijd Apple. Dat is wat de gigant uit Cupertino, Californië het liefste hoort en daar doen ze dan ook alles aan. Start de Apple TV voor het eerst op en je wordt meteen gevraagd in te loggen met je Apple-account. Heb je toevallig al apps op je telefoon of tablet staan die ook geschikt zijn voor je Apple TV 4? Dan worden die ook meteen geïnstalleerd. Lekker makkelijk en snel, zodat je nooit uit het ecosysteem hoeft te stappen.

Hoewel het voor sommigen klinkt als een dystopie, brengt het ecosysteem zeker gemakken met zich mee. Door de jaren heen zijn de user interface-ontwikkelaars in zonnig Californië experts geworden in het ontwikkelen van een soepele ervaring en voor de Apple TV is dat niet anders. Probleemloos glijd je van film naar film, schakel je tussen apps en kijk je zo een nieuw seizoen van je favoriete serie. Daarnaast is het simpel om YouTube-video’s of je Spotify-playlist naar je tv te streamen vanaf je telefoon.

Buiten het Apple-ecosysteem zit er voor veel mensen nog een ander bezwaar aan de Apple TV 4: het prijskaartje. Voor 159 euro heb je de standaard Apple TV (4e generatie) met 32GB opslagruimte voor apps en games. Heb je een 4K-televisie, dan is de Apple TV 4K waarschijnlijk de verstandige keuze, maar die kost wel 199 euro voor de 32GB versie, of 219 euro voor de 64GB versie. Even slikken en door de zure Apple heen bijten dus.

[divider line_type=”Full Width Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Mediacenter voor als je wat meer vrijheid wilt: Nvidia Shield

[image_with_animation image_url=”22222″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Waar Apple-producten zijn te vinden, is vaak ook wel een Android-tegenhanger te bekennen. Ook in de wereld van mediaspelers en mediacenters is dat natuurlijk het geval. De populairste optie daarvoor is er eentje van een opvallend merk: Nvidia met de Shield. De Shield is net als de Apple TV een klein kastje dat zo onder je tv past, al dan niet met een iets opvallender ontwerp. Prijzen zijn vrij vergelijkbaar met de Apple TV en ook de functies liggen niet ver van elkaar af. Toch heeft de Shield wat extra kunstjes in zijn arsenaal.

Net als bij de grote concurrent is ook Android TV onderdeel van een groter ecosysteem. Dit besturingssysteem is misschien wat minder bekend dan Apples TV OS, maar biedt veel van dezelfde mogelijkheden: een app-winkel waar je gratis apps kunt downloaden en betaalde apps kunt kopen die specifiek voor Android TV zijn ontwikkeld, video- en muziekdiensten om je tv mee te verrijken en games om ook nog wat simpel vermaak te hebben. Het grote voordeel van Android is echter dat het hele ecosysteem een stuk verder openstaat dan dat van Apple. Apps zoals VPN-applicaties die Apple zou weren kun je op Android wel gebruiken en staat het niet in de Play Store (Googles app-winkel), dan kun je het gemakkelijk sideloaden.

Natuurlijk zou Nvidia zichzelf niet zijn, als er geen hardcore gaming-features mee werden geleverd. In tegenstelling tot vorige versies komt de Nvidia Shield niet meer met een controller, maar ondersteunt hij wel bluetooth-controllers van bijvoorbeeld Microsoft en Sony. Leuk voor als je Android-games wilt spelen, maar je kunt ook met de mediacenter games vanaf je pc streamen via Nvidia GameStream. Heb je een Nvidia GTX grafische kaart in je computer zitten, dan tover je gemakkelijk ook games vanaf je pc op je tv. Heb je geen GTX-kaart, dan zijn ook Nvidia GeForce Now of het recent verschenen Steam Link voor Android nog opties om games via internet of je eigen pc te streamen.

Zoals eerder aangegeven betaal je voor de Nvidia Shield vergelijkbare bedragen als voor de Apple TV: 179 euro voor de normale versie, 219 euro voor de Pro-versie. Daarbij beschikt de normale over 8 gigabyte aan opslag, terwijl de Pro het met 16 gigabyte doet. Beide versies zijn daarnaast uit te breiden met een microSD-kaart, maar alleen de Pro ondersteunt externe harde schijven. Ook ondersteunen ze standaard 4K en HDR-beelden, wat mooi meegenomen is.

[divider line_type=”Full Width Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Voor de doe-het-zelver: bouw zelf een mediacenter

[image_with_animation image_url=”22221″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Die ecosystemen zijn allemaal leuk en aardig, maar ze bieden natuurlijk niet echt ultieme vrijheid. Wanneer je daarnaar op zoek bent, zit er maar één ding op: lekker zelf doen. Daarbij krijg je niet alleen vrijheid in welke software je gebruikt, maar ook in wat je allemaal in je mediacenter stopt. Prijzen kunnen daarbij variëren van een paar tientjes voor een Raspberry Pi mini-computer met bijvoorbeeld de Kodi mediacenter software, tot honderden euro’s voor een gaming pc in het formaat van een kleine console.

De hardware van je doe-het-zelf mediacenter

[divider line_type=”Small Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Belangrijk als je voor deze route gaat, is voor jezelf uitstippelen wat je allemaal wilt hebben. Heb je al een collectie aan films en series ergens op een harde schijf staan, dan kan een simpel systeem op basis van Kodi of Plex (hierover later meer) zoals een Raspberry Pi of een oudere pc meer dan voldoende zijn. Wil je apps kunnen installeren uit de Windows Store voor zaken als Netflix of Crunchyroll, dan heb je sowieso al een pc nodig met een Windows 10-licentie, al hoeft deze niet heel krachtig te zijn.

Wil je het maximale uit je nieuwe televisie halen, dan zul je waarschijnlijk naar een krachtigere kast moeten om alles fatsoenlijk te kunnen kijken. Helemaal als je op datzelfde beeld ook nog games in een vergelijkbare resolutie wilt spelen, is een investering een vereiste. Maar zoals we al zeiden: als je die stap maakt, is het wel een investering waar je weer enkele jaren mee vooruit kunt.

De hardware van je doe-het-zelf mediacenter

[divider line_type=”Small Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Ook qua software kun je met een zelfbouwproject alle kanten op. Een van de meest gebruikte pakketten voor mediacenter-software is Kodi. Dit is ooit ontstaan uit de mediaspeler van de originele Xbox en doorgegroeid tot XBMC, waarna het vorig jaar onder de nieuwe naam Kodi verderging. In de software bouw je zelf een multimediacenter waarin je je muziek, films en series laadt, om ze daarna handig te organiseren en te beluisteren of te bekijken. Daarnaast zijn er tal van mogelijkheden om de software uit te breiden met plugins voor bijvoorbeeld grote streamingdiensten, zowel legaal als illegaal.

Een andere goede kandidaat is Plex, een stukje software bestaande uit een server en een client. De server zet je neer op een centrale pc (je zelfbouwproject, of bijvoorbeeld een oude kast die je nog had staan), waarop je al je content verzamelt. Vanuit daar wordt de software dan weer verzonden naar de verschillende clients: op jouw telefoon, op je zelfbouwproject of zelfs je huidige console.

[divider line_type=”Full Width Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes” custom_height=”32″]

Voor wie geen geld wilt uitgeven: je huidige console

[image_with_animation image_url=”26561″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Was de aanschaf van je nieuwe televisie een hele bevalling en is je bankrekening volledig geplunderd? De kans bestaat dat je een prima mediacenter gewoon al in je tv-meubel hebt staan: je huidige console. Zowel de Xbox One als de PlayStation 4 heeft een heel scala aan multimedia-applicaties om te streamen, muziek te luisteren of blu-ray’s mee te bekijken.

Beide bieden ondersteuning voor apps als Netflix, Spotify, Crunchyroll, YouTube en nog veel meer. Voor de meeste mensen is dat al een volwaardige selectie om aan hun streamingbehoeften te voldoen. Wil je echter meer, dan is er op beide platformen ook het eerder besproken Plex beschikbaar. Zo stream je dus ook makkelijk je eigen content naar je console.

Bijkomend voordeel is natuurlijk dat je ook meteen een platform hebt om fatsoenlijk op te gamen, zonder dat je via speciale apps games moet gaan streamen of vastzit aan een vooraf gekozen selectie. Zo ben je dus meteen van alle markten thuis en kan je kerstvakantie goed beginnen, mits je die hebt natuurlijk. Heb je enkel een Nintendo Switch? Dan moeten we je toch naar een van de andere suggesties terugverwijzen.

Bij Pixel Vault maken we in sommige gevallen gebruik van affiliate linkjes in onze artikelen. Deze hebben geen invloed op de inhoud van onze content, maar wanneer je een product koopt via een dergelijke link verdienen wij een commissie op jouw aankoop. Hier betaal jij niets extra’s voor, maar help je ons enorm mee.