God Eater 2: Rage Burst

De God Eater-serie kent een raar bestaan. Het origineel verscheen in 2010, maar zag nooit in het Westen het levenslicht. Ondanks de populariteit (deels door een korte anime-film om de game te promoten) kwam de game echter nooit richting het Westen. In 2013 kreeg de game een vervolg, maar ook deze bleef in Japan. Pas toen er een volwaardige anime verscheen in 2015 en deze een succes bleek te zijn, besloot Bandai Namco om de games naar het Westen te halen. Ondertussen ligt God Eater 2: Rage Burst in de winkels en zijn wij er mee aan de slag gegaan.

De wereld is een rotzooitje in het universum van God Eater. Een regelrechte teringbende is misschien nog wel een understatement. In het jaar 2074 is het merendeel van de wereld vergaan door de opkomst van een mysterieus ras genaamd de Aragami. Deze monsters lijken de levenskracht van de wereld op te slokken en hebben daarbij weinig berouw voor de omgeving: mens,  dier en natuur, ze gaan er allemaal aan. Maar het is niet alleen maar wanhoop: dankzij speciale wapens genaamd God Arcs, kan de mensheid nog wat weerstand bieden. Maar niet iedereen kan met de wapens overweg en dus ligt de loodzware taak bij de God Eaters, zij die wel met de wapens overweg kunnen, om de mensheid te redden.

Echter, zelfs binnen de kleine groep mensen die nog met de God Arcs overweg kan, is er onderscheid. Jij, de hoofdpersoon van het verhaal, bent een van deze personen als onderdeel van de Blood Unit. Een elite eenheid met God Eaters die extra krachten beschikken wordt ingeschakeld om speciale situaties af te handelen. Het is dan ook om die reden dat de Blood Unit verblijft op Friar, een mobiele basis die door de barre landschappen van Japan reist.

Gedurende de game zal je dan ook verschillende locaties aandoen om op tientallen, zo niet honderden missies gestuurd te worden. Gedurende deze missies gaan jij en je teamgenoten op jacht naar de verschillende Aragami om ze uit te schakelen en te voorkomen dat nog meer mensen het loodje leggen. Hoe je dit doet is echter aan jou, omdat de God Arcs je de vrije keuze laten. God Arcs kunnen namelijk wisselen tussen fysieke wapens zoals zwaarden, speren en hamers en geweren zoals snipers, shotguns en automatische geweren.

Daarbij is het opmerkelijk hoeveel vrijheid God Eater 2: Rage Burst je geeft. Allereerst heb je al de vrije keuze voor het type wapen en schild dat je mee op pad neemt. Of je jouw God Arc uitrust met een zwaard en shotgun of met een hamer en sniper, die keuze is aan jou. Je eerste wapens zullen echter vrij standaard zijn. Heel krachtig zijn ze niet en op het slagveld zal je er weinig voordeel van hebben.

Gelukkig kan je zelf nieuwe wapens ontwikkelen door materialen op het slagveld te vinden en van dode Aragami af te plukken. Deze wapens zijn vaak weer sterker of werken beter tegen specifieke type Aragami. Daarbij kan je ieder wapen extra ‘buffs’ geven door elementen op je wapen te plaatsen die je krijgt aan het einde van missies. Deze zijn echter altijd maar eenmalig te plaatsen waardoor je bij een ander wapen weer van voor af aan moet beginnen.

Natuurlijk kan je op het slagveld niet op alle situaties berekend zijn, maar wil je jezelf wel kunnen bewapenen tegen verschillende type vijanden. Daar komt het Bullet-systeem om de hoek kijken. De kogels van je lange afstandwapen zijn namelijk on-the-go te veranderen. Hierdoor kan je probleemloos schakelen van vuur-kogels naar ijs-kogels of wat voor type dan ook. Mochten deze kogels echter niet voldoende zijn, dan kan je ook hieraan gaan sleutelen. Met een uitgebreide Bullet-editor kan je zelf type kogels combineren en veranderen om zo je eigen set-up te creëren.

Maar hoewel de keuze vrij letterlijk reuze is qua wapens en mogelijkheden, lijkt deze keuze te stoppen zodra je aan een missie begint. Wanneer je namelijk een stuk of twintig missies hebt gespeeld, heb je het gevoel dat je iedere omgeving al minimaal vijf keer hebt gezien. Tot vervelends toe kom je in dezelfde omgevingen terecht, met dezelfde Aragami en met dezelfde type missies: schakel alle Aragami uit.

Daarbij komt ook nog eens dat de game overduidelijk een port is van de PlayStation Vita-versie, want hoewel ik de game op de PlayStation 4 mocht spelen, waren er momenten dat ik het aantal polygonen kon tellen. Vooral wanneer er bijvoorbeeld een aantal vingers in beeld kwamen, twijfelde je soms of je naar ledematen of een pak hotdogs zat te kijken. Alles voelt heel erg opgeschaald en lijkt in elkaar over te vloeien waardoor de game niet echt een plezier voor het oog is.

Om nog wat afwisseling te bieden, komt God Eater 2: Rage Burst ook nog met een multiplayer-modus. Hiervan vermoed ik dat je teamgenoten uit de singleplayer worden vervangen door echte spelers. Vermoeden is hier het sleutelwoord, aangezien het me niet lukte om ook maar een enkele keer in een multiplayer-match te komen aangezien er gewoon niemand online was om mee te spelen.