Lucius 3

De franchise van Lucius is er eentje die wat pieken en dalen kent. Of nou ja, één piek en één dal welteverstaan. Waar het eerste deel in 2012 ontzettend goed ontvangen werd, wist diens opvolger niet aan de verwachtingen te voldoen. Ontwikkelaar en uitgever Shiver Games besloot echter alsnog om te blijven werken aan de franchise en bracht het derde deel uit, dat eveneens de franchise moet afsluiten. Hoewel het tweede deel ook bij mij niet al te positieve reacties teweeg bracht, draag ik de franchise toch een warm hart toe en ik kon dan ook niet wachten om weer in de voetsporen van Lucius te treden.

Het eerste deel liet ons kennismaken met de zesjarige Lucius, de zoon van de duivel. Hoewel de jaren voorafgaand aan zijn zesde verjaardag redelijk rustig verliepen, leek dit te veranderen op de dag zelf. Zijn kwaadaardige neigingen kwamen naar boven en hadden een nogal drastische impact op iedereen in het huis. Ze zagen namelijk de volgende dag niet meer. Naar aanleiding van deze gebeurtenissen werd Lucius in deel 2 in een psychiatrisch ziekenhuis geplaatst, waar hetzelfde gebeurde. In het derde deel neemt een bekende van de serie hem onder zijn hoede en begeleidt hem naar Winter Hill, waar hij de eerste zes jaar van zijn leven versleten heeft.

Zoektocht naar de juiste

Lucius heeft inmiddels zijn achtste verjaardag gevierd en is dus een stuk wijzer en zo mogelijk nog slechter dan in de voorgaande delen. Dankzij de gebeurtenissen voorafgaand aan het derde deel is Lucius nu in het bezit van een eeuwenoude scroll. Het openen hiervan maakt de apocalyps mogelijk en daardoor kan de duivel naar de aarde komen. Stiekem kun je het het kereltje niet verwijten dat hij zijn echte papa wil ontmoeten, maar de dingen die hij daarvoor moet doen zijn allesbehalve heilig te noemen.

De scroll is namelijk niet zomaar te openen. Deze is verzegeld en er zijn specifieke mensen nodig om hem te openen. Het doden van deze specifieke mensen welteverstaan. Hoewel Lucius niet vies is van een moord (of tig), besluit hij toch eerst aanwijzingen te zoeken over deze personen. Dit zodat je meer over ze te weten komt en Lucius zeker weet dat hij ook degenen vermoordt die verband houden met de  scroll. Ik ben stiekem blij dat je niet iedereen zomaar vermoordt, want de informatie achter de mensen is zeer interessant en de inwoners zelf lijken ook behoorlijk wat op hun kerfstok te hebben. Dit maakt de gameplay heel interessant en divers. Over elk personage valt wel wat slechts te vinden. Helaas graaf je daardoor ook wat diepe geheimen op die misschien maar beter verborgen hadden kunnen blijven.

Wanneer je eenmaal genoeg informatie over een persoon verzameld hebt en het duidelijk wordt dat je de juiste persoon te pakken hebt, kun je stappen ondernemen om deze persoon te vermoorden. Je moet er dan wel voor zorgen om dit zo efficiënt mogelijk te doen. Tips hiervoor vind je verspreid door de stad. Zo leer je op een gegeven moment dat iemands rookmelder het niet goed doet en dat deze constant afgaat. Dit zorgt voor een mooie afleiding. Ook handig is dat je nog steeds gebruik kunt maken van je krachten. Een achtjarige stelt fysiek niet zoveel voor, maar als hij op afstand iets kan laten bewegen of je hoofd eraf kan trekken, maakt hij toch wel iets meer indruk. Dit werkt echt heerlijk door de simpliciteit ervan en het voelt stiekem sadistisch lekker om al die lui die toch al wat op hun kerfstok hebben letterlijk een kopje kleiner te maken.

Kraaien for the win

De plaats Winter Hill is vrijwel vanaf het begin vrij te betreden. Je hebt dus de vrijheid overal naartoe te wandelen, maar je kunt hiervoor ook fast travel gebruiken. Overal in de stad bevinden zich kraaien, die Lucius kan vermoorden om hun hart te verkrijgen. Deze kun je vervolgens inleveren om snel naar een plek te kunnen reizen. Ook is het mogelijk om op elk moment in een kraai te transformeren, waardoor je zelf boven het dorp kunt zweven en redelijk snel van plek naar plek kunt gaan.

Dit is ook wel zeer prettig, want dikke kans dat je een plek een tweede keer moet bezoeken voor nieuwe mogelijkheden. Op een gegeven moment moet je bijvoorbeeld een specifiek huis betreden, alleen de bewoners zijn in huis. Even later is er echter iets te doen in de stad, waardoor je eindelijk die plek van binnen kunt bekijken. Je verzamelt hiermee weer verdere informatie, maar ook voorwerpen om weer verder te komen, zoals een sleutel die toegang biedt tot een huis. Met enig regelmaat is het niet duidelijk wat je met specifieke informatie of een voorwerp moet doen, maar dit voelt altijd als een puzzel. Een puzzel met her en der wat uitdaging die je flink op de proef stelt, maar nergens frustrerend aanvoelt.

Feestje met rare dingen

Shiver Games heeft zichzelf overtroffen met Lucius 3 en weet daarmee het niveau van het eerste deel opnieuw te behalen. Helaas gaat dit alleen op voor het verhaal en de gameplay en niet voor de afwerking van dit alles. Ondanks dat de kern van de game zeer solide staat, krijg je nogal vaak te maken met bugs en glitches. Dit betrekt meerdere vlakken. De audio is op sommige momenten vreemd te noemen. Dan klinkt het bijvoorbeeld ineens alsof je middenin een grot staat dankzij de echo van de stemmen en je voetstappen. Ook in beeld waren er gekke dingen te aanschouwen. Lucius die in een cutscene met zijn rug gekeerd staat naar iemand die tegen hem praat of zich ergens in de rechterbovenhoek van je scherm bevindt. Eén keer startte ik in de game en was alleen het hoofd van Lucius zichtbaar, doordat de rest in de grond was gezakt. Kan allemaal gewoon.

Nu zijn bovenstaande glitches nog lachwekkend te noemen en om eerlijk te zijn heb ik me dan ook rot gelachen op sommige momenten. Een klein onderzoekje op internet leert me echter dat ik een van de gelukkigen ben. Sommigen kunnen de game niet eens opstarten, zitten vast in een cutscene en meer van dit soort fratsen. Wel heb ik meegemaakt dat het koppelen van een controller voor directe problemen zorgde. De game is pc-exclusief, maar ik speel graag met controller. De game start na het koppelen óf niet op óf je houdt een zwart scherm óf de hele game sluit zichzelf af. De duivel is geen fan van controllers dus. Check.

Deze bugs maken dat de game net niet af voelt. Het verhaal is ontzettend sterk en de aanvullende gameplay maakt dat je vanaf het eerste moment helemaal opgaat in de game. Het lijkt alsof hier alle aandacht in is gestoken en het poetswerk wel wat meer tijd had mogen krijgen. Buiten al deze vreemde dingen om lijkt het alsof Shiver Games zijn muze weer heeft gevonden. Misschien een mooie patch erover en dan is deze game slechts met pure liefde te bekijken.