Klassieke arcade met moderne poespas

Wanneer we teruggaan in de geschiedenis en de eerste versie van Trials opzoeken, komen we niet uit bij de PlayStation of een klassieke Nintendo console. De game kwam zelfs niet uit voor Windows. Nee, de eerste versie van Trials verscheen in 2000 voor Java in de browser. Met Trials Rising kunnen we in ieder geval stellen dat de game het niveau van browserspel is ontgroeid.

Samen met Ubisoft timmerde ontwikkelaar Redlynx aan de onverharde weg om van Trials een volwaardige racegame te maken, waarin alles draait om balans. Trials Rising probeert zoveel mogelijke chaos te creëren op het scherm, terwijl jij moet proberen om je avatar op de motor te laten blijven zitten. Een mooie primeur voor dit deel is dat dit nu ook op de Nintendo Switch kan en je de game dus ook onderweg in de trein kunt spelen.

Nostalgisch je nek breken

Trials is in de kern nog steeds hetzelfde als 19 jaar geleden: je geeft gas en op hoop van zegen probeer je de motor niet te laten crashen. Dat wordt je uiteraard niet gemakkelijke gemaakt en onderweg moet je de meest onmogelijke schansen, loopings en sprongen zien te nemen. Wanneer dat misgaat is dat voor de game een mooie kans om de uitstekende physics te laten zien en je avatar een driedubbele nekbreuk te geven als hij precies op de rand van een schans klapt of tegen een betonnen pijp.

Wanneer je voor het eerst Trials speelt, gaan deze valpartijen veelvuldig voorkomen en moet je met regelmaat opnieuw beginnen aan een rit. Gelukkig is er een hele rits aan tutorials die laten zien hoe je het gewicht van de bestuurder moet verdelen bij specifieke obstakels. Mocht dat niet genoeg zijn, dan kun je ook bij elke track bekijken hoe een computergestuurde speler het voordoet.

Hoewel ik zeker even een nostalgisch momentje had toen mijn avatar voor de eerste keer door de lucht heen vloog en te pletter sloeg, gebeurde dit in Trials Rising zeker in de eerste paar ritten weinig. De leercurve is redelijk vlak en de eerste twintig races kwam ik zonder al te veel problemen door. Natuurlijk kun je vervolgens op elke track proberen de perfecte tijd neer te zetten en de track op gold te halen, maar ook dat lukte me zonder moeite bij de eerste ritten.

Laserspinnen

De keren dat ik dan toch even vast kwam te zitten, was dit meestal door de chaos die op het scherm getoverd werd. Laser schietende spinnen in een Hollywood-level zorgden ervoor dat ik dertig keer goed moest kijken waar ik nu eigenlijk terecht moest komen, want dat was door alles wat er op het scherm gebeurde niet meer goed te zien.

Dat zorgt voor de nodige frustratie. Nu is frustratie inherent aan een game als Trials, maar dan wel graag door mijn eigen onkunde en moeilijke obstakels, dan door falen door slecht zicht. Gelukkig worden de levels tegen het einde van de game wel een stuk moeilijker en kwam ik mijzelf alsnog tegen.

Wat de frustratie verzacht, zijn de prachtige levels die zijn neergezet door Redlynx. Terwijl je je kapot staart op een moeilijke schans, laat de game mooie diepe landschappen en scènes zien, van urbane gebieden tot aan tropische eilanden. Deze races zijn geografisch ingedeeld, waarbij je eerst in de Verenigde Staten begint met levels geïnspireerd op Los Angeles of de uitgestrekte national parks. Later promoveer je naar races in Europa en uiteindelijk ook Azië.

[image_with_animation image_url=”35863″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Achter de feiten aanrijden

Waar de locaties voor een fijne afwisseling zorgen, doen de races dat niet. Je hebt als basis de races waarbij je solo door een track vol obstakels heen jakkert en er zijn races waarbij je tegen anderen rijdt. In de carrièremodus doe je dit laatste tegen computergestuurde coureurs, maar je kunt ook online of in lokale co-op tegen elkaar racen.

In multiplayer wordt Trials echter al snel wat verwarrend en werkt het lang niet altijd even goed. Zeker als het niveau van de deelnemers wat verder uit elkaar ligt, krijgen de mindere spelers nauwelijks de kans om de race fatsoenlijk te rijden. Zodra de eerste rijder namelijk te ver vooruit rijdt, worden de achterste spelers naar het eerstvolgende herstelpunt gezet en krijgen ze een streep achter hun naam. Dit terwijl ze op dat moment niets fout deden.

Dit haalt enorm de flow uit een race en zorgt ervoor dat je hier als mindere speler weinig plezier aan kunt beleven. Dit is onoverkomelijk als je alle motoren op één scherm in beeld wil brengen, maar misschien was een split-screenmodus hier toch een betere oplossing geweest.

[image_with_animation image_url=”35862″ alignment=”” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Het is jammer dat een groot deel van de banen, motoren en items pas met DLC toegevoegd zal worden.

Creatieve coureurs

Online heb je dit probleem gelukkig niet en kun je op je eigen tempo een race rijden of proberen de leaderboards binnen te dringen. Gelukkig zit er ook meer dan genoeg content in de game als je de online races links wil laten liggen. Je bent uren bezig met het doorlopen van alle levels, zeker als je ze allemaal perfect wil doen.

Daarnaast heeft de game een level-editor en is het een kwestie van tijd voordat deze kilometers aan nieuwe parcours gaat opleveren. Met simpele gereedschappen kun je zelf een aardig parcours in elkaar draaien en de meer creatieve coureurs onder ons kunnen hier dan ook helemaal in los gaan.

Hoewel er dus genoeg uren aan speelplezier in Trials Rising zit, is het jammer dat een groot deel van de banen, motoren en items pas met DLC toegevoegd zal worden. Om nog maar niet te spreken van de microtransacties voor cosmetische items die de game bevat. Nu gaat het hierbij voornamelijk om stickers en kun je met de basisgame prima tientallen uren uit de voeten, maar het is een hoop poespas die de game niet nodig heeft.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

Geschreven door:

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]