Dragon Ball Z: Kakarot

Review
Jordy Nieuwenhuis op 30 januari 2020
Dragon Ball Z: Kakarot

Z van begin tot eind

Als we naar bekende game-reeksen kijken, dan staat Dragon Ball bij velen toch wel hoog in het vaandel. Hoewel het al jaren geleden is dat de originele serie op de buis verscheen, doet de serie het vandaag de dag nog steeds goed. We hebben al meerdere alternatieve realiteiten mogen zien, kijk bijvoorbeeld naar Dragon Ball Xenoverse. Toch zullen veel mensen zweren bij het verhaal van Dragon Ball Z.

Deze mensen mogen hun handen dichtknijpen nu Dragon Ball Z: Kakarot te krijgen is. De fighter-RPG van Bandai Namco doet namelijk de volledige Z-saga aan en neemt ons daardoor mee naar een van de meest bekende verhalen van de franchise. Van de aankomst van Raditz op aarde tot aan het verslaan van Buu, alles zit erin. Met de populariteit die deze uitgebreide saga heeft, is het best wel een uitdaging om dit allemaal goed in een game te stoppen. Slaagt de game erin om de hoge verwachtingen waar te maken?

[image_with_animation image_url=”24245″ alignment=”center” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

It’s over 9000!

Laat deze iconische zin nou juist niet in het verhaal van Dragon Ball Z: Kakarot voorkomen, maar voor de rest volgt de game volledig de verhaallijn van de Z-saga. De filler-verhaallijnen uit de anime zijn dan ook niet aanwezig in de game, met uitzondering van de scène waarin Goku en Piccolo hun rijbewijs moeten gaan halen wat dan ook weer meteen tot een mini-game leidt waar je auto rijdt.

Het is aan de verhaalvertelling duidelijk te merken dat Bandai Namco zich voornamelijk richt op de veteranen van de franchise. Als nieuwkomer valt de game ook wel te spelen, maar op sommige momenten kan het verhaal heel snel gaan, waardoor het moeilijk te volgen is zonder voorkennis. Daarnaast wordt aan het begin van elke arc een flash forward richting de toekomst gedaan, dit kan voor nieuwkomers aanvoelen als een spoiler.

De cutscenes zien er opnieuw prachtig uit door de cel-shading techniek. Het plaatje voelt helemaal af doordat de ontwikkelaar de originele stemmen hebben kunnen regelen. Hierdoor lijkt het soms alsof je gewoon de anime aan het kijken bent. Tijdens het spelen heb ik zowel de Engelse als de Japanse stemmen geprobeerd en hoewel de voice-over zelf goed is, is de lip sync niet zo best. Dit geldt voor zowel Japans als Engels; datgene wat ze zeggen lijkt niet overeen te komen met hun lippen.

[nectar_video_lightbox link_style=”play_button_2″ nectar_play_button_color=”Default-Accent-Color” image_url=”24244″ hover_effect=”defaut” box_shadow=”none” border_radius=”none” play_button_size=”default” video_url=”https://www.youtube.com/watch?v=Bf85wwJuFBE”]

Het is aan de verhaalvertelling duidelijk te merken dat Bandai Namco zich voornamelijk richt op de veteranen van de franchise.

Supersonische gevechten

Waar het natuurlijk altijd om gaat bij games uit de Dragon Ball-franchise zijn de gevechten. Vijf minuten nadat de game is begonnen, word je al in je eerste gevecht gegooid. Na een korte beschrijving over wat alle knoppen doen tijdens een gevecht, word je losgelaten en wordt er als het ware gezegd: “Doe het maar gewoon.”. Een aantal keer tijdens de game moest ik de uitleg er even opnieuw bijpakken om te zien of ik niet wat vergat om te doen. De vijanden lijken namelijk meer te kunnen dan jij zelf.

Zo gebeurde het regelmatig dat een vijand rechtstreeks door mijn Kamehameha heen vloog om zijn eigen fysieke aanval te kunnen doen. Deze ‘hyper armor’ waarbij je de vijand niet kunt laten flinchen, heeft wel een aantal keer flinke frustratie bij me opgeroepen. Als je het vechtsysteem vergelijkt met bijvoorbeeld Xenoverse en FighterZ is Kakarot een stuk simpeler. Je kunt fysiek en met ki aanvallen en natuurlijk de belangrijke super moves doen, zoals de Kamehameha. Het mag dan misschien simpel aanvoelen, het werkt wel ontzettend lekker als je het eenmaal doorhebt.

Summier rollenspel

De super moves speel je vrij door de progressie van de hoofdverhaallijn. Het is namelijk niet helemaal canon als je in het gevecht tegen Raditz al een Spirit Bomb kunt gebruiken. Een hele uitgebreide RPG kun je Dragon Ball Z: Kakarot echter niet noemen. Ja oké, je kunt wel in level omhooggaan en je HP en andere stats laten groeien, maar daar houdt het wel een beetje op. Het grootste gedeelte van het levelen gebeurt tijdens het spelen van het verhaal en zo blijf je een beetje omstreeks het level van de AI.

Ook is het mogelijk om te koken in de game. Door dit te doen is het mogelijk een tijdelijke of permanente bonus te krijgen voor je stats. Materialen die je kunt gebruiken voor je kookkunsten, vind je overal door de open gebieden heen. Zo kun je toch een beetje je personage een bepaalde kant op duwen, of hij nu sterk is in fysieke of ki-aanvallen. Het grootste RPG-element in de game is de toevoeging van de Community Boards. Door Soul Emblems te plaatsen op deze verschillende boards krijg je permanente boosts tijdens het spelen. Een voorbeeld hiervan is dat je 20% meer experience krijgt van gevechten of 4% meer schade van fysiek aanvallen.

Als een vogel zo vrij

Soul Emblems zijn de zielen van de personages die je tegenkomt in de wereld. Sommige speel je natuurlijk vrij door het spelen van het verhaal en voor andere moet je hun subverhaal afronden. Deze subverhalen kun je uitvoeren tussen de hoofdverhaallijn door en geven wat liefde aan de karakters die niet in het Z-verhaal voorkomen. Als je bekend bent met FighterZ en Xenoverse, dan zul je daar ook nog wat bekenden van zien. Dit zijn leuke toevoegingen, maar wel verrassend aangezien ze niet canon zijn.

Naast de sub-verhalen is er in de open wereld nog genoeg te zien. De wereld bestaat uit meerdere gebieden die bekende plekken aandoen, zoals simpelweg de aarde of de planeet Namek. Overal in de gebieden kun je Z Orbs vinden, die nodig zijn om je super moves te kunnen upgraden. Een andere manier om hieraan te komen is het winnen van gevechten. In de open wereld zijn ook genoeg vijanden te vinden die je een kopje kleiner kunt maken.

Een nadeel is het wisselen tussen de verschillende gebieden. Waar je van de open wereld vloeiend in gevechten overgaat, is het reizen tussen de gebieden tergend langzaam. Zeker als je met subverhalen bezig bent, zul je regelmatig tussen gebieden moeten reizen en dus moeten wachten. Deze lange laadtijden halen je uit de flow van het spelen.

Als ik kritisch terugkijk op mijn speeluren in Dragon Ball Z: Kakarot, moet ik zeggen dat deze game voornamelijk bedoeld is voor oude fans van de franchise. Hoewel de game goed is, kijken de minpunten toch net wat lekkerder weg met een roze bril. Toch heb ik ondanks een aantal kritische puntjes flink genoten van deze game. Het blijft leuk om Frieza weer eens in elkaar te slaan.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]