Neemt Deck13 niet te veel hooi op de vork?

Voor de Duitse ontwikkelstudio Deck13 Interactive is gamescom als thuisterrein. De beurs voelde als een uitgelezen gelegenheid om het gloednieuwe Atlas Fallen te onthullen. Dit nieuwe, fantasierijke actie-avontuur mengt RPG-elementen met gevechten van anime-proporties. Klinkt als een succesformule in wording, maar Atlas Fallen dreigt wel erg veel hooi op de vork te nemen…

Atlas Fallen komt van de makers van onder andere Lords of the Fallen en The Surge. Beide projecten vallen, ook volgens Deck13 zelf trouwens, onder de zogenaamde double-A- of triple-B-games: ambitieuze avonturen, maar dan op een conservatiever budget dan de regelrechte triple-A’s. De ietwat kleinere Duitse studio heeft daarmee een repertoire opgebouwd van spellen die technisch prima in elkaar zitten, zij het vaak met een grotendeels afgekeken formule.

De zoveelste ***power trip*, ditmaal door het zand**

Wat betreft leenwerk lijkt Atlas Fallen in precies dat bekende straatje te vallen. Niets aan het concept of het overkomen van de game voelt bijzonder verfrissend. Spelers stappen in de schoenen van een naamloze en tot slaaf gemaakte protagonist, die op eigen houtje uit moet groeien tot de uitverkoren strijder tegen een illustere zonnegod. Op het eerste gezicht lijkt Atlas Fallen een zanderige variant van Breath of the Wild, herschreven door de edgelord achterin de klas. Alles klinkt duister of onheilspellend; het beste gereedschap herken je aan de hoeveelheid onnodige maar superstoere uitsteeksels.

Stukje bij beetje vergaren spelers sterkere wapens, zeldzamere kleding en meer gevechtsvaardigheden, waarmee ook de deels opgedeelde open wereld weer verder verkend kan worden. Terwijl je vloeiend over duinen surft en stukjes leert vliegen, meten spelers zich stapsgewijs met alsmaar imposantere vijanden. In alles klinkt het als een power trip precies volgens het boekje, met misschien een vleugje metroidvania in het ontwerp van de wereld. Soms mogen spelers immers eindjes terugwandelen, om met nieuwe krachten weer een nieuw stukje wereld vrij te spelen. Echt intrigerend oogt de wereld an sich echter nog niet: bijvoeglijke naamwoorden als “kaal” en “grauw” draaien hier overuren.

Soulslike knokken in anime-proporties

De daadwerkelijke gevechten komen al iets meer met een eigen smoel. Deck13 houdt deels vast aan de tragere RPG-formules van eerder werk, maar verhoogt het plafond voor bizarre combo’s. Gevechten blijken wederom dansen van dashes en goed getimede klappen, zij het uiteindelijk met een vleugje Japanse over-the-top-heid. In tegenstelling tot de allertraagste soulslikes laat Atlas Fallen spelers soms wat langere combo’s maken, waarbij de unieke “Weapons of Sand” groeien naarmate de klappenreeks voortduurt.

Door een deel van de combometer op te offeren kun je explosieve genadeslagen uitdelen. Verderop in de power trip — dit werd op gamescom 2022 helaas nog niet in beeld gebracht — moet het ook mogelijk worden om een storm aan klappen in de lucht aan elkaar te rijgen. Niet voor niets vliegen er verderop in de wereld een paar ‘luchtslangen’. Het eindstation voor Atlas Fallen lijkt een soort Devil May Cry-achtige chaos, maar vergeet niet: in de basis staat nog altijd een gelaagd RPG-component.

Alle soorten hooi op één vork

Verschillende vijanden kennen verschillende leveltjes en unieke voor- en nadelen in gevechten. Te hoog gegrepen tegenstanders veranderen in sword sponges, voor sommige klassen zijn unieke vaardigheden of buffs cruciaal. Deck13 kon het niet over het hart krijgen om Atlas Fallen een beetje rechttoe-rechtaan te houden; elk spelelement moet mee met een recente trend. Naast de explosieve actie dienen spelers ook een scala aan wapens, zijmissies, verzamelobjecten, capes, verborgen upgrades en partjes van de heilige maar verbrijzelde Gauntlet — waarom ook niet — bij te houden. Niet alleen wordt er gretig geleend van From Software, Nintendo en Capcom; Atlas Fallen kijkt ook nog een stukje af van Ubisofts recente RPG-werelden.

Dit is het moment waarop voelbaar wordt dat Deck13 een relatief generiek concept als Atlas Fallen gewoonweg niet kort samen kan vatten. Het is een mengelmoes van zo veel verschillende trends dat de game een zekere cohesie dreigt te verliezen. Atlas Fallen kopieert links en rechts spelelementen, dat steekt niemand onder stoelen of banken, maar Deck13 durft zich expliciet niet te meten met welke inspiratiebron dan ook. In plaats van één ijzersterk racepaard wedt Deck13 op vijf hele goede ezels.

Met prima co-op wordt alles leuk

Wat Atlas Fallen lijkt te missen aan doeltreffendheid, kan het mogelijk wel verdoezelen met vermakelijke co-op. Het actie-avontuur is vanaf de grond gebouwd voor naadloze drop-in/drop-out met andere spelers, inclusief het delen van progressie en loot.

In het samenspel is zelfs nagedacht over het rechttrekken van verschillende (en nog altijd vrij te verzetten) moeilijkheidsgraden en, weer los daarvan, het balanceren van onderlinge spelerslevels. Ongeacht de precieze opstelling is de bedoeling dat iedereen eerlijk beloond wordt. De precieze nuances daarvan zijn moeilijk in te zien nu er nog geen demo is, maar Deck13 heeft er in ieder geval aan gedacht.

Zeker in een technisch complex rollenspel als dat waar Atlas Fallen voor gaat, is het nobel om te zien hoe Deck13 de co-op aan wil pakken. Ongeacht progressie, levels of moeilijkheidsgraad moeten spelers te allen tijde makkelijk samen kunnen spelen — en dat is op zijn minst noemenswaardig. Mocht de wereld van Atlas Fallen dan inderdaad te kaal of generiek voor je uitpakken, kun je altijd nog samen met bevriende anime-strijders wat over-the-top lol trappen.

Atlas Fallen heeft nog geen officiële releasedatum, al verwacht Deck13 het nieuwe avontuur nog wel anno 2023 af te kunnen leveren. De game staat op de planning voor PlayStation 5, Xbox Series X/S en pc (via Steam). Wij blijven de game op een afstandje polsen; gamescom 2022 kende wat ons betreft namelijk vele mooiere hoogtepunten…