Beneath a Steel Sky

In de jaren 90 vierden de point-and-click adventuregames hun hoogtijdagen. Zo ook Beneath a Steel Sky, die zich niet in de Verenigde Staten of Europa afspeelde, maar in Australië, een plek die normaal nooit gebruikt wordt voor een game. We haalden de game uit de mottenballen om te kijken wat deze game zo bijzonder maakte.

Vrijwel iedereen is inmiddels wel bekend met het boek 1984 van George Orwell. Het verhaal gaat over een maatschappij die onder constante toezicht staat van de Thought Police. Het is een beeld dat destijds science-fiction leek, maar nu angstvallig veel gelijkenissen heeft met de moderne wereld. In 1994 had de studio Revolution al in de gaten dat het idee rondom 1984 perfect materiaal is voor een game in cyberpunk-stijl. Terwijl we wachten op de release van Cyberpunk 2077, worden we in Beneath a Steel Sky nogmaals geconfronteerd met een wereld waar mensen compleet afhankelijk zijn van technologie en waar niks meer geheim blijft. 

In Beneath a Steel Sky bevinden we ons in een tijdperk waar de technologie razendsnel groeit en waar de mensheid in grote industriesteden in wolkenkrabbers bij elkaar wonen. De enigen die buiten deze steden wonen zijn mensen die verstoten zijn en verbannen zijn naar de Gap, een dorre open vlakte. Als speler volgen we Robert Foster, die als jongen per ongeluk in de Gap terecht is gekomen en daar is opgegroeid. Na een korte introductie zien we dat hij door bewakers van Union City wordt meegenomen in een helikopter, maar wanneer deze crasht, weet Foster te ontsnappen en begint zijn ontdekkingstocht door de corrupte stad. 

We komen er al snel achter dat de stad wordt geleid door LINC, een computer die elk aspect van het menselijk leven bestuurt. Als een soort Big Brother bekijkt hij alles en iedereen en handelt wanneer hij dit nodig vindt. Wanneer je in opstand komt tegen LINC, word je opgepakt en vermoord of gedegradeerd tot D-LINC-status, wat inhoudt dat je geen rechten meer hebt. Tijdens deze scène werd ik me steeds bewuster van de parallellen met de hedendaagse wereld, zoals bijvoorbeeld het puntensysteem in China dat toch angstvallig in de buurt komt van de wereld in de game.

Waar games met een cyberpunk-stijltje vaak zware thema’s hebben en de wereld duister en deprimerend aanvoelt, creëert Beneath a Steel Sky juist een goede balans tussen cyberpunk en luchtige humor. Vooral Joey, de robothulp van Foster, zorgt voor de nodige droge en sarcastische opmerkingen tussendoor. De overige personages hebben qua vormgeving ook een soort stripboekachtige eigenschappen. Denk aan langere neuzen of grotere kapsels, maar ook een personage die een jas heeft van de laatste tien bevers op aarde. 

Ik had van tevoren verwacht dat ik de dialogen oubollig zou vinden of niet meer relevant, maar hierin werd ik aardig verrast. De dialogen zijn slim geschreven zonder ergens langdradig te worden en de humor slaat ruim 26 jaar later nog steeds aan. Ook de stemacteurs leveren prima werk af, hoewel ik mij wel afvraag waar sommige accenten vandaan kwamen. Al met al moet ik toegeven als het lukt om een paar pixels met je stem tot leven weet te brengen, dan moet je van goeden huize komen. 

Tegenwoordig is de AI in games vrij vergevorderd en zien we personages geheel hun eigen dagplanning volgen zonder dat wij daar als speler iets aan hoeven te doen. Na wat research kwam ik erachter dat dit in deze game ook al het geval was. Het zogeheten Virtual Theatre scripting system laat alle niet-speelbare personages vrij rondlopen door de levels. Ook zitten deze routines logisch in elkaar in plaats van willekeurig. Zo is een personage genaamd Gilbert Lamb (die van die beverjas) aan het werk in zijn fabriek of onderweg naar huis. Zoek je dus een personage, dan kun je via via altijd een manier vinden om te achterhalen waar deze zich op dat tijdstip bevindt. 

De puzzels in de game zijn regelmatig uitdagend en liggen niet zo voor de hand. Soms deed ik er langere tijd over om dat ene object te vinden dat ik nodig heb om een kapotte deur te openen. Het leuke hieraan is dat de meest ‘logische’ oplossing niet altijd de juiste is. Daarbij heb ik mezelf uitgedaagd om dit niet op internet op te zoeken. Dat konden we in 1994 immers ook niet. Het meest uitdagende onderdeel vond ik de LINC-space, een virtuele wereld waarin allerlei data zijn opgeslagen, maar op een abstracte manier worden weergeven. Dit had veel weg van de film Tron, waar de neon-kleuren van het scherm spatten en ik soms even met mijn ogen moest knipperen om alles goed te blijven zien. 

Na al die jaren vind ik Beneath a Steel Sky nog steeds een bijzondere avonturen-game die qua thema’s nog steeds relevant is. Het verhaal kan zomaar realiteit worden, maar wordt wel gebracht met de nodige humor. Wat betreft moeilijkheid op het gebied van puzzelen zijn we hedendaags flink verwend, omdat we alles kunnen opzoeken. Mijn tip is om dit niet te doen, zodat je echt kunt genieten van deze klassieker. In 2003 is de game gratis online gegooid, dus mocht je dit willen proberen, sla dan zeker je slag. Verder is ondertussen ook een remake van de game uitgebracht en is er een vervolg genaamd Beyond a Steel Sky uitgebracht in juni 2020. 

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]