Days Gone

Op het moment ben ik erg dankbaar dat ik een gamer ben en me thuis niet hoef te vervelen. Mijn backlog was al ellenlang, maar slimme ik besloot de game-industrie deze maand nog wat extra te spekken. Een van de games die ik kocht was Days Gone.

In Days Gone nemen spelers de rol aan van de motorrijdende Deacon. Deacon bevindt zich midden in een apocalyptische wereld waarin achter elke boom Freakers te vinden zijn. Even heel makkelijk uitgelegd: Freakers zijn zombies, maar dan op sommige vlakken wat slimmer. De gameplay doet een beetje Far Cry-achtig aan door het grote natuurgebied, de meerdere settlements en het feit dat er overal wel een stukje sensatie te vinden is.

Op het internet is niet iedereen het met elkaar eens over deze game. De meesten lopen er niet mee weg en de game verscheen dan ook al snel in de budgetbakken. Aan de ene kant kan ik me er wel in vinden. Het verhaal wordt veelal verteld via een walkie-talkie en mist dus soms wat diepgang. Wat ik wel tof vond, is dat de game midden in de apocalyps begint en door middel van flashbacks terugkijkt op wat er vooraf gebeurde.

Doordat het verhaal niet zo diep is, was dit precies de game die ik even zocht voor deze periode. Achterover hangen, spulletjes verzamelen en nieuwe mensen ontmoeten. Af en toe plantjes zoeken en sparen om zo meer vertrouwen te verkrijgen in een settlement; het lijkt bijna een duistere Animal Crossing.

Op de een of andere manier ben ik altijd helemaal weg van games waarin we tegenover zombies komen te staan. Vaak weet het de game een wat enger randje te geven en daar hou ik van. Daar komt bij dat ik absoluut niet van de stealth ben en het me dus goed uitkomt dat zombies niet al te slim zijn als je met veel bombarie op ze af komt rennen. Days Gone bood me toch een iets anders perspectief op deze zombies. Ze zijn namelijk net iets intelligenter dan de gemiddelde zombie. Ze horen elk geluid, laten zich niet afleiden door stenen en weten je zelfs in de bosjes te vinden.

Je kunt op verschillende manieren actie inzetten en het is daarbij erg belangrijk om het juiste moment uit te kiezen. In sommige gevallen kan het beter zijn om overdag aan te vallen en in andere gevallen kun je beter opgaan in de schaduw van de nacht. Soms sneak je heel lief een kamp binnen om daarna zo’n 60 Freakers achter je aan te hebben. Dan moet je het toch hebben van de snelheid waarmee Deacon kan rennen.

Een ding is zeker: ik hoef me niet te vervelen nu ik nog zoveel games op mijn lijstje heb staan. Het heeft ook iets heerlijk rustgevends om een beetje rond te rijden met het geluid van een motor uit je controller. Ik ga er samen met Deacon voor zorgen dat Amerika (want daar draait het natuurlijk allemaal om) straks weer rustig en veilig verder kan leven.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]