Een zilveren jubileum

Na een vertraging van bijna twee jaar is de vijfentwintigste James Bond film, No Time to Die, eindelijk te zien in de bioscoop. Tegelijkertijd is hiermee ook een eind gekomen aan de vertolking van Daniel Craig als de bekende geheim agent. Met grote actiescènes en knipogen naar het verleden levert No Time to Die alles wat je van een James Bond film mag verwachten. Hoewel het niet de beste film in de serie is is het er wel één die er mag zijn. Het is een mooie afsluiter van het tijdperk van Daniel Craig als James Bond.

No Time to Die speelt zich enkele jaren na de gebeurtenissen van Spectre af. James Bond is niet meer actief als geheim agent en probeert te genieten van zijn pensioen. Op een dag vraagt zijn bevriende CIA collega, Felix Leiter om zijn hulp. Hierdoor komt hij weer in de wereld van de internationale spionage terecht.

Geduld is een schone zaak

In 2018 begon de productie van de film met een releasedatum van eind 2019. De regie was in handen van Danny Boyle (Trainspotting). Nadat er wat verschil in inzicht over het verhaal kwam besloot Boyle zich terug te trekken. Snel daarna werd regisseur Cary Joji Fukunaga (It) aangetrokken. Dit is een primeur, want hij is de eerste Amerikaan die een Bond film heeft geregisseerd.

Er kwam ook een wijziging in het schrijversteam. De vaste schrijfpartner van Danny Boyle, John Hodge trok zich ook terug. Neil Purvis en Robert Wade die de laatste zeven Bond films hebben geschreven werden teruggevraagd. Ze werden in het schrijfproces vergezeld door Phoebe Waller-Bridge (Fleabag). De geplande première in 2020 is door de pandemie nog vijf keer gewijzigd.

[image_with_animation image_url=”38472″ animation=”Fade In” hover_animation=”none” alignment=”center” border_radius=”none” box_shadow=”none” image_loading=”default” max_width=”100%” max_width_mobile=”default”]

Knipoog naar het verleden

Voor mij persoonlijk is Daniel Craig mijn favoriete James Bond. Wat mij aan zijn vertolking aanspreekt is de wat rauwere toon die zijn personage heeft. In vergelijking tot zijn voorgangers is hij ook een complexer persoon die soms oprechte twijfels heeft of hij bepaalde dingen wel of niet moet doen. Ook liet hij in de vorige films zien dat hij bereid is om zijn carrière als geheim agent op te geven. In No Time to Die is dit niet anders. In de film zie je James twijfelen wanneer Felix Leiter (Jeffrey Wright) om zijn hulp vraagt.

Wat in de film opvalt zijn de vele knipogen naar het verleden van de filmserie. Zo verblijft James een tijd op Jamaica. Daar heeft schrijver Ian Flemming jaren gewoond en een groot deel van zijn James Bond boeken geschreven. Ook rijdt James in een klassieke Aston Martin DB5 die gevuld is met verschillende handige gadgets. En er is een scène waarin Q van een alledaagse voorwerp een dodelijk wapen heeft gemaakt die later heel toevallig goed van pas komt.

Connecties

Elke Bond film is in principe een standalone film. Je hoeft niet elke film in volgorde te zien om te weten wie de personages zijn. In het Daniel Craig-tijdperk ligt het toch wat anders. De vijf films waarin hij heeft gespeeld zijn allemaal met elkaar verbonden. Dat komt terug in zijn relaties met bijvoorbeeld Vesper Lind (Eva Green) en Madeleine Swann (Léa Seydoux) die over meerdere films zijn verdeeld, maar ook in zijn vijanden van de criminele organisatie Spectre waar Ernst Blofeld (Christoph Waltz) aan het hoofd staat.

Hoewel je de eerste vier films van de Daniel Craig serie los van elkaar zou kunnen zien, raad ik het niet aan. Er is gebruik gemaakt van long time storytelling waarin je langzaamaan meer ontdekt van het verleden van James en Spectre. In No Time to Die komen al deze verhaallijnen samen.

The Invisible man

Elke Bond film heeft een hoofd schurk. In deze film is dat Rami Malek (Bohemian Rhapsody) die Lyutsifer Safin speelt. Hij is een intelligente schurk die het voorzien heeft op Spectre. Later richt hij zijn pijlen op James. Safin lijkt nog beter georganiseerd te zijn dan alle vorige tegenstanders in de serie en drijft hij James tot het uiterste.

Ik had graag meer van hem gezien. Het is heel jammer dat Safin heel lang onzichtbaar is en pas redelijk laat in de film echt in beeld komt. Niet alleen qua verhaal, maar ook omdat Rami Malek een goede acteerprestatie levert. Toen Lyutsifer Safin eindelijk in beeld kwam moest ik meteen denken aan Dr. Evil uit de Austin Powers film serie. Dat kwam vooral door de hele entourage waarin zijn schuilplaats zich bevond, maar ook in hoe zijn handlangers ongeveer hetzelfde dragen.

[image_with_animation image_url=”38478″ animation=”Fade In” hover_animation=”none” alignment=”center” border_radius=”none” box_shadow=”none” image_loading=”default” max_width=”100%” max_width_mobile=”default”]

Shake it like a polaroid picture

De film heeft een redelijk lange speeltijd van bijna drie uur, waardoor deze voor sommige kijkers misschien iets te lang duurt. Zelf had ik daar geen last van. De film heeft verschillende tempowisselingen waardoor het niet snel gaat vervelen. En er is een goede balans tussen dialoog, het ontrafelen van het plot en heel wat goede actiescènes.

Mijn favoriete actiescène is er een die zich redelijk aan het begin van de film afspeelt. Het is een ouderwetse achtervolging door een klein dorpje in Italië. James begint per voet en via een motor eindigt hij in zijn oude vertrouwde Aston Martin. Alle stunts en actiescènes zien er heel verzorgd en realistisch uit. Maar ik blijf het jammer vinden dat ook in deze film gebruik is gemaakt van een shaky cam. In een eerdere artikel heb ik uitgebreid over geschreven, hier kun je er meer over lezen.