Top Gun: Maverick

Review
Roman Coldenhoff op 30 mei 2022
Top Gun: Maverick

“I feel the need… The need for speed!”

Top Gun is een van die films die synoniem is met de blockbusters van de jaren ’80. Het was een film met een groot budget, veel actie, drama en een universeel verhaal. Na zesendertig jaar is er dan eindelijk het vervolg, Top Gun: Maverick. Hoewel deze sequel niet heel vernieuwend is, is het wel een goede aftrap van het zomerseizoen van de blockbusters.

Ruim dertig jaar nadat hij zijn opleiding bij Top Gun heeft afgerond is Pete “Maverick” Mitchell (Tom Cruise) nog steeds werkzaam voor de marine. Hij is tegenwoordig testpiloot bij een afdeling van het leger dat een nieuw supersonisch vliegtuig aan het testen is. Door zijn vroegere tegenstander en nu goede vriend admiraal Tom “Iceman” Kazansky (Val Kilmer) wordt hij gevraagd om terug te keren naar Top Gun. Daar krijgt hij de opdracht om een groep van de beste gevechtspiloten klaar te stomen voor een geheime en zeer gevaarlijke missie.

Remember, boys, no points for second place”

De originele Top Gun-film was een grote hit. Het was de best bezochte film van 1986. Op andere vlakken had de film ook succes: dankzij de film steeg de verkoop van bomberjacks en de bekende Aviator-zonnebrillen van Ray-Ban. Daarnaast bleek de film ook een goede wervingsvideo te zijn voor de Amerikaanse marine. Na het uitkomen van Top Gun steeg het aantal aanmeldingen met vijfhonderd procent.

Hoewel de film een groot succes was, was er vanuit Cruise niet meteen de noodzaak om een vervolg te maken. In een interview met BBC Radio 1 gaf hij aan dat filmstudio Paramount al voordat de originele film uitkwam een plan wilde maken voor een vervolg. Cruise had echter geen interesse. Hij wilde zich eerst graag richten op andere rollen. Een vervolg bleef altijd wel in zijn gedachten rondspoken. Maar alleen als alles (het verhaal, de filmstijl en het moment) klopte, dan zou hij nog een laatste keer in de rol van Maverick kruipen. In 2017 was dat moment er en werd er een begin gemaakt met het filmen.

“Talk to me, Goose”

Naast de vele actiescènes met vliegtuigen heeft de film ook een aantal dramatische verhaallijnen. Onder de piloten die Maverick moet trainen bevindt zich Bradley “Rooster” Bradshaw (Miles Teller). Hij is de zoon van Maverick’s overleden beste vriend Goose. Aan het begin van de film merk je dat er wat spanning is tussen beiden. In de film komt het ruim aan bod en kom je ook iets meer te weten over wat er met beide personages is gebeurd tussen de twee films.

Charlie (Kelly McGillis), de love interest van Maverick, keert niet terug in deze film. Ze was niet teruggevraagd om haar rol opnieuw te spelen. In plaats daarvan speelt Jennifer Connelly de rol van Penny, de ex van Maverick. En dat was helaas toch wel een van de minpunten van de film, want hoewel Connelly een zeer goede actrice is, kwam haar verhaallijn niet helemaal goed uit de verf. Het is duidelijk dat zij en Maverick een liefdeskoppel waren met een complex verleden, en dat kun je niet zomaar in een paar scènes uitleggen.

It’s not the plane, it’s the pilot”

De film maakt weinig tot geen gebruik van CGI. De actiescènes die je in de film te zien krijgt zijn allemaal gefilmd met echte F18’s. Daarvoor kreeg de filmcrew hulp van de echte Top Gun-school. De castleden namen achterin een F18 plaats en bedienden zelf de camera’s waarmee ze hun scènes opnamen. Ondertussen voerden de piloten de verschillende stunts uit.

Voordat de cast dit mocht doen, moesten ze een training van drie maanden volgen. Het doel van de training was om de acteurs zo goed mogelijk voor te bereiden voor alle capriolen en G-krachten die ze tijdens het vliegen en filmen zouden ervaren. De training was grotendeels samengesteld door Tom Cruise zelf. Dit kwam doordat hij de meeste ervaring had met het doen van stunts in vliegtuigen en ook doordat hij zelf een pilootbrevet heeft.

“I am where I belong”

Gedurende Top Gun: Maverick zijn er ook veel knipogen naar de vorige film. Zo wordt geopend met een musicale cover van het nummer Take My Breath Away van Berlin, die weer overgaat in het nummer Danger Zone van Kenny Loggins. Ook is er een moment in de film waarin Rooster achter de piano zit en het nummer Great Balls of Fire speelt, net zoals zijn vader Goose dat deed in de eerste film. En natuurlijk komen er ook weer veel verschillende cheesy oneliners voorbij, net zoals voorheen.

Top Gun: Maverick is meer dan een waardige opvolger van de klassieker. Waar je in het origineel zou kunnen zeggen dat de personages wat eendimensionaal waren en de actiescènes ook niet helemaal goed in elkaar zaten, is dat hier zeker niet het geval. De film is een Tom Cruise-special. Het levert wat je van zijn films kunt verwachten: spectaculaire actiescènes zonder CGI en een onderhoudend verhaal. Het is met veel zorg gemaakt en het is een film die zeker oude fans tevreden zal stellen, maar ook nieuwe fans kennis zal laten maken met The Need… The Need For Speed.