Sword Art Online: Lost Song – Lang leve de fillers

In het begin was daar de manga, de mateloos populaire Japanse vorm van stripboeken. Het hoefde echter niet lang te duren of de anime was geboren. In veel gevallen werd manga verwerkt tot televisieseries en films. Het logische gevolg: games over die anime die weer over die manga gingen. Tegenwoordig zien we echter ook steeds meer anime-series waarin games centraal staan. Maar wat nou als er een game is over een anime waar een game in centraal staat? Inderdaad, dan ben je Sword Art Online: Lost Song aan het spelen.

Net als in de manga, anime en voorgaande games duik je in Lost Song opnieuw de bijzondere wereld van Sword Art Online in, een online MMO waarin men speelt door middel van Deep Dive Virtual Reality Headsets. Headsets die het hele VR-gebeuren net een stapje verder tillen: je bent niet alleen met je ogen in de game, maar wordt met je hele lichaam een game in gegooid. Na de avonturen van Sword Art Online, zoals verteld in de manga en anime, zit de schrik er echter nog goed in en is men erg voorzichtig met de nieuwe game: Alfheim Online.

Ook nu weer kruip je in de schoenen van Kirito, fervent gamer en een van de beste strijders uit de originele game. Samen met een gezelschap van andere gamers is hij nu actief in Alfheim Online. De game heeft, net zoals we dat in de realiteit ook kennen, een flinke uitbreiding gehad. De uitbreiding, bekend als Svart Alfheim, geeft de wereld nieuwe omgevingen en hoop nieuwe uitdagingen. Kirito en zijn vrienden hebben echter maar één doel: de nieuwe uitbreiding als eerste uitspelen.

Voor eenieder die bekend is met de manga of anime kan Lost Song vrij verwarrend zijn. Pas na enig zoekwerk op het internet kom je er namelijk achter dat de game een alternatieve tijdlijn aanhoudt. Dat verklaart waarom Kirito sommige karakters al kent voordat hij ze zou moeten kennen en er zelfs karakters opdagen die in de andere media nog nergens te bekennen waren.

Net als in de anime is Lost Song een actie-RPG waarbij ontwikkelaar Artdink duidelijk op zoek is naar de balans tussen RPG en actie. Zo ga je namelijk regelmatig in level omhoog (je begint al op level 100, dus dat scheelt), krijg je nieuwe skills en verbeteren je statistieken. Echter leunt de game heel erg veel op zijn actie en ben je meer aan het vechten dan wat anders.

Als Kirito, of een van de andere karakters (in totaal bijna 20) uit de serie, ga je namelijk op pad door de verschillende gebieden in Svart Alfheim. Ieder gebied, met zijn eigen thema, bevat weer grote open gebieden, wat gebruikelijke kerkers en een kerker met grote eindbaas als slotstuk. In de levels vind je letterlijk hordes vijanden. Zelfs de gemiddelde Call of Duty-game kent niet zo veel tegenstanders in een level. Al snel kom je echter tot de conclusie dat het team bij Artdink maar beperkte inspiratie had. De hordes vijanden zijn negen van de tien keer een twintigtal van hetzelfde type en kom je een andere vijand tegen, dan is het er een van een handjevol verschillende soorten. Ga je een ander level in, dan zien de vijanden er wel anders uit. Ander kleurtje, andere naam en dan is het wel gedaan. Je voelt hem al aankomen: na de 200ste vliegende bal begin je toch langzaam aan een déjà vu-gevoel te krijgen.

Om dit allemaal wat af te wisselen gooit Artdink je regelmatig een kerker in om daar lekker rond te lopen, te vechten en te puzzelen. Dit puzzelen komt echter vaak neer op ‘Ga naar punt A en zet schakelaar B om zodat deur C opengaat’. Het is een veel gebruikt riedeltje, zelfs in Sword Art Online: Lost Song. Toch weet Artdink wel het een en ander weg te poetsen door gebruik te maken van simpele, maar toch vermakelijke combat in de game. In Alfheim Online hebben spelers namelijk de beschikking over zowel wapens als magie en kan je hier op ieder moment tussen wisselen.

Of je nu magie of wapens gebruikt, je hebt altijd de beschikking over verschillende aanvallen, tot maximaal zes speciale aanvallen en twee basisaanvallen op ieder moment. Welke dit zijn, bepaal je zelf aan de hand van de skills die je hebt weten te ontgrendelen. Zelf was ik meer een zwaardvechter en leunde ik op de twee zwaarden die Kirito gebruikt, maar ga je met andere karakters aan de slag dan kan magie net zo goed van pas komen. Tijdens gevechten gebruik je de ene na de andere aanval, mits je magie-punten het toelaten. Iedere special aanval gebruikt namelijk, zoals je mag verwachten in een RPG, magische energie en zijn dus maar beperkt bruikbaar. Zijn deze punten op, dan ben je al snel aan het sprinten en ontwijken, omdat je standaard aanvallen in de meeste gevallen niet zoveel schade aanrichten.

Op zich is dat altijd nog wel te overzien, wanneer je in gevecht bent met twee, drie of soms vijf vijanden. Wanneer de groepen echter groter worden en je een zwerm vijanden van 20 tot 30 stuks om je heen hebt, kan het lastiger worden. Lost Song heeft namelijk wel een targeting-systeem, maar dit werkt voor geen meter. Je kan een vijand selecteren en volgen, maar gaat deze te ver uit beeld, dan verspringt je vizier. Probeer je dan terug te schakelen met de rechter joystick, dan is er echter geen logica. De game volgt een willekeurig patroon door de vijanden. Ga je iets te snel en schiet je voorbij je vijanden, dan kan je net zo goed opnieuw beginnen met bladeren. Teruggaan heeft totaal geen zin.

Nou is dit niet het einde van de wereld: op de grond kan je bijna altijd wel overleven door gewoon als een heuse Rambo om je heen te slaan en alles af te maken wat een hartslag heeft. Maar Alfheim Online heeft nog een kleine verrassing en dat is het feit dat iedereen in de game de mogelijkheid heeft om te vliegen. Op ieder moment kan je schakelen tussen de grond, een zweefmodus om gevechten aan te gaan, of een vliegmodus om snel grote afstanden te overbruggen. Dit is natuurlijk leuk om je doen en geeft de game een extra dimensie, maar gevechten in de lucht worden een ramp wanneer je niet fatsoenlijk je vijand kan volgen die hetzelfde kan. Het vervelendste van alles is dat je virtuele vleugels niet werken in kerkers en grotten, maar er wel vliegende vijanden zijn. Hierdoor ben je heel veel aan het springen, waarin je maar beperkte aanvallen kan doen om de simpelste vijanden een kopje kleiner te maken.

Mocht de eenzaamheid van twee A.I.’s je echter even te veel worden, dan kan je er ook voor kiezen om samen met – of tegen – andere spelers de strijd aan te gaan. Op basis van je level, je wapens en je skills kan je namelijk missies doen samen met drie andere spelers. Dit komt vaak neer op het jagen van groepen vijanden of het uitschakelen van een eindbaas. Is dit echter niets voor jou, dan kan je ook nog de arena induiken voor een duel met menselijke tegenstanders. Toch zal je in de meeste gevallen snel weer terugkeren naar de open vlaktes.