Game of Thrones S08E06: The Iron Throne
Het einde is daar. Na negen jaar epische televisies is het doek gevallen voor Game of Thrones. We bespreken het einde van de serie en kijken hoe de eindjes aan elkaar worden geknoopt. Wees gewaarschuwd: er volgen draken en spoilers.
In tegenstelling tot onze andere reviews, bevatten de besprekingen van Game of Thrones wel spoilers. Zorg dat je alle afleveringen van Game of Thrones hebt gezien voordat je verder leest
Na vorige week had ik er een hard hoofd in dat er een enigszins sluitend einde aan acht seizoenen van Game of Thrones zou komen. De schrijvers sloegen zoveel over dat alle logica achter de acties van de personages ontbrak. Toch kunnen we concluderen dat deze laatste aflevering van de zandbank in Blackwater Bay loskomt en de serie niet te pletter slaat tegen de rotsen van King’s Landing. Al blijven we met een hoop gaten in het het verhaal zitten.
Drogon approves
De verslagenheid was groot bij de fans na de vorige aflevering en dat geldt ook voor Tyrion, Arya en Jon na de slag om King’s Landing. Zij het om verschillende redenen. De enige die nergens moeite meer mee heeft, is Grey Worm die deze aflevering verder gereduceerd wordt tot een boze barbaar. Hij is definitief terug bij af.
Jon was de enige die tot inkeer kwam, al leek ook dat bijzonder lang te duren. Op het moment dat je dacht dat hij echt niet heel veel dommer kon worden, steekt hij Daenerys neer. Benioff en Weiss slagen er hier wel in om de verhaallijn van Jon samen te brengen. Alles wat hem verteld is door Tyrion, wat hem is overkomen in de straten van King’s Landing en zelfs de woorden van Maester Aemon komen samen in de dolksteek. Hij heeft als enige nog een keuze, in tegenstelling tot de rest van Westeros. Als hij Dany dit hoort bevestigen, neemt hij zijn beslissing.
Drogon, die Aegon kort daarvoor nog zonder problemen had laten passeren, is nu toch wat minder gecharmeerd van hem als hij met zijn neus tegen zijn dode drakenmoeder aanduwt. Hier wordt toch weer een kleine misser gemaakt en dat heeft niets te maken met het feit dat Drogon Aegon laat leven. De symboliek van de gesmolten ijzeren troon vloeit logisch voort uit het feit dat de draak een intelligent wezen is. De troon is de bron van het kwaad, niet Aegon. Alleen is het jammer dat hij daarvoor nog wordt afgebeeld als een trouwe labrador die niet meteen snapt wat hier is gebeurd en grienend tegen zijn dode baasje aanduwt.
The Great Edmure
Dan slaan we weer een paar weken over en staan we opeens weer in de de Dragonpit. Tyrion leeft wonder boven wonder nog. Het is vrij bizar dat Daenerys hem niet ter plekke laat executeren of dat Grey Worm in zijn woede de laatste Lannister alsnog Blackwater Bay in mietert, maar omwille van het plot krijgen we nog een redevoering van hem te zien. Dat Grey Worm daarbij zijn geloofwaardigheid verliest, moeten we als kijker maar even voor lief nemen.
De lords en ladies van Westeros zijn samengekomen om over de toekomst van The Seven Kingdoms te beslissen en een klein beetje over Jon. Want de Unsullied hebben hem blijkbaar niet meteen gespietst toen ze hem in de grote zaal aantroffen naast een plas bloed, terwijl de drakenmoeder werd afgevoerd door Drogon.
Het gaat al snel niet meer over Jon gelukkig, maar over de toekomst van het rijk. Edmure Tully is uit zijn kasteel gekropen voor de gelegenheid en wil wel koning worden. Hij is dan ook een van de meest ervaren lords natuurlijk en alleen in zijn bescheidenheid kan hij geëvenaard worden. Het is zo’n trieste poging dat zelfs niemand erom lacht en Sansa hem moet vertellen dat hij beter kan gaan zitten. Prachtig.
Bran met de gebroken verhaallijn
Er wordt wel gelachen om Samwell die voorstelt om democratie in te voeren. Zelfs Grey Worm kan een glimlach nauwelijks onderdrukken. Dat het volk het beter zou weten dan zij, is natuurlijk ridicuul. Dat is alsof je de kijkers van een serie het script zou laten schrijven.
Het lachen vergaat Grey Worm echter snel weer als de elite is bijgekomen en besluit dat Bran dan maar koning moet worden, met Tyrion als hand of the king. De argumentatie voor beide is discutabel en hier keren opnieuw de problemen terug waar Game of Thrones dit hele seizoen al mee kampt.
Er is namelijk niet genoeg tijd genomen om de keuze voor Bran te verklaren. We hebben hem niets anders zien doen dan een beetje tussen alles door brabbelen en afgezien van zijn rol als lokaas, heeft hij bar weinig toegevoegd aan het verhaal. Dat alle sleutelpersonages uit de serie kiezen voor iemand op de troon die ze in de afgelopen paar jaar niets samenhangends meer hebben horen zeggen, is vrij vergezocht.
Brans verhaallijn is niet genoeg uitgediept en uitgelegd. Net zoals dat we vrijwel niets weten over de Night King en dat zijn dood een enorme anti-climax was. Er hangt hier nog te veel mysterie omheen en er zijn te veel gaten in het verhaal om de keuze voor Bran een logisch gevolg te maken. Hoe voorbestemd het ook allemaal was.
Geen kroning, geen….
Daar komt nog bij dat Sansa doodleuk verklaart dat The North nimmer meer zal buigen en onafhankelijk zal zijn voortaan. Logische keuze, lijkt me ook een prima plan onder leiding van The Lady of Winterfell, alleen vraag ik me af waarom niet alle andere Lords opsprongen en riepen: “O ja, ik ook dan hoor!”
Waarom willen ze zo graag geregeerd worden? Waarom zijn ze zo naarstig opzoek naar een koning of koningin, als dit ze niet anders dan dood en verderf heeft gebracht acht seizoenen lang? Dat een enkele heerser vrede naar het continent brengt, is pertinent niet waar. Dat hebben ze allemaal ondervonden. Deze schaapachtige houding in combinatie met het afgevlakte verhaal van Bran is het geforceerde einde van het politieke drama.
De redevoering van Tyrion maakt een einde aan het spel der tronen en alle lords en ladies stemmen in. Tenminste, dat denken we, want hoe de discussie verder verloopt moeten we als kijker wederom zelf verzinnen. Hoe dan ook is een van de uitkomsten dat Jon terug naar het noorden moet en alsnog mag dienen bij de Night’s Watch.
De cirkel van dit personage is daarmee zo rond, dat we van verbazing vergeten dat er echt geen enkele reden is om die muur nog te bemannen. Zelfs Jon vraagt zich af waarom er nog een Night’s Watch is, waarop het slappe argument wordt gegeven dat er een plek moet zijn om buitenbeentjes en criminelen heen te sturen. Al is het wel iets voor de apathische Bran om als koning gewoon alle systemen te laten voor wat ze zijn. Als kijker worden we dan nog wel op onze wenken bediend als hij terugkomt in Castle Black en zowel met zijn bromance Tormund als zijn wolf Ghost herenigd wordt. Echt logisch is het alleen niet.
Eind goed, al goed
Daarmee is het laatste seizoen van Game of Thrones ten einde en was het laatste halfuur van de zesde aflevering vooral gevuld met een wat zoetsappig eind goed al goed-gevoel. Dit wordt goud omrand door Ser Brienne of Tarth die samen met Podrick de nieuwe King’s Guard vormt en een laatste eer betoont aan haar voorganger Jaime. Hetzelfde geldt voor Archmaester Samwell, die ook het land mag dienen als lid van de small council.
Wel vreemd is dat Bronn als Master of Coin aanschuift aan deze tafel, omdat hem dat nu eenmaal beloofd is. Iedereen weet dat hij rampzalig is met geld en dat een huurling best op een andere manier kan worden afgekocht. Helaas was hij nu eenmaal nog in leven en moest ook nog een grapje gemaakt worden op het einde van de serie, dus daar zit hij. Lallend over bordelen. Het enige geloofwaardige aan deze samenkomst van personages is dat het koning Bran ook allemaal een worst zal wezen.
Net als Arya, want die heeft genoeg gezien in Westeros om te weten dat je daar de rest van je dagen niet wilt slijten. Zij gaat op een grote ontdekkingsreis en kan als enige van de hoofdpersonages naar de horizon kijken. Letterlijk en figuurlijk, want haar laatste scène schreeuwt om een spin-off met haar in de hoofdrol. Laten we hopen dat deze serie wel rustig kan worden afgerond, mocht het ooit zover komen.
Beeld: HBO
