The Haunting Of Hill House

Halloween is al geweest, maar dat betekent natuurlijk niet dat er geen gegriezel meer mag zijn. Mike Flanagan bracht in 2018 al de ideale serie hiervoor uit: The Haunting of Hill House. Zet jezelf schrap voor tien afleveringen van geesten, flashbacks en jumpscares. Dit alles gebaseerd op het gelijknamige boek van Shirley Jackson.

Ikzelf ben een enorm fan van het horrorgenre. Er is tegenwoordig niet veel meer wat me laat schrikken of bang maakt (in horrorfilms of series althans, het echte leven is een heel ander verhaal). Toch heeft The Haunting of Hill House me op veel momenten goed te pakken weten te krijgen en heb ik soms zelfs weg willen kijken.

In The Haunting of Hill House volgen we de familie Crain, bestaande uit Hugh en Olivia met hun kinderen Steven, Shirley, Theodora en de tweeling Luke en Nell. In de zomer van 1992 verhuizen zij naar een oud landhuis, Hill House, met het idee om deze te renoveren en vervolgens te verkopen. Door gebreken en tegenslagen moet het gezin toch nog langer in het landhuis blijven dan gepland. Dan verschijnen er vreemde verschijnselen. Na een korte introductie in 1992, springen we door naar de toekomst. 

Wanneer de oudste zoon Steven zijn biografie ‘The Haunting of Hill House’ uitbrengt, trekt hij gigantisch veel publiek. Door dit boek krijgt hij ontzettend veel verwijt van zijn gezinsleden. Dit omdat hij eigenlijk helemaal niet gelooft in geesten, maar toch geld verdient aan de paranormale gebeurtenissen. Ondertussen krijgt vader Hugh van jongste dochter Nell een zorgwekkend telefoontje over haar tweelingbroer, Luke, die verslaafd is geraakt aan heroïne.

Steven treft Luke uiteindelijk aan in de gang van zijn appartement met een aantal spullen die hij mogelijk heeft gestolen. Wanneer hij samen met Luke naar binnen gaat, zien zij Nell daar staan. Op dat ogenblik krijgt Steven een telefoontje van Hugh en hoort hij dat Nell naar Hill House is gegaan en er daar iets voorgevallen is.

Door deze gebeurtenissen komen eigenlijk bij alle gezinsleden de herinneringen en de trauma’s van hun tijd in Hill House terug. Zo ook de herinneringen over The Red Room, een kamer met een rode deur die met geen enkele sleutel geopend kon worden. Wij worden door middel van flashbacks van de personages meegenomen in deze herinneringen. Zo komen wij er beetje bij beetje achter wat er allemaal wel niet in Hill House speelt.

Ik moet toegeven dat al deze flashbacks uiteindelijk verwarrend kunnen worden als je niet voldoende de aandacht erbij houdt. Een serie om zomaar op de achtergrond aan te zetten terwijl je bezig bent, is dit dus zeker niet. Wel is deze serie absoluut elke seconde van je aandacht waard.

Als je niet snel afgeschrokken bent door een paar geesten met enge hoofden, raad ik je deze serie zeker aan. De jumpscares zijn over het algemeen ontzettend goed getimed. Dit maakt dat het echt goede jumpscares zijn, in plaats van typische voorspelbare. The Haunting of Hill House is nu te zien op Netflix, samen met haar opvolger The Haunting of Bly Manor.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]