Dé Pokémon RPG-ranglijst

Het heeft anderhalf jaar geduurd voordat we eindelijk een Pokémongame konden spelen op de Nintendo Switch, maar op 16 november is het dan zover. Dan komen Pokémon: Let’s Go, Pikachu! en Let’s Go, Eevee! uit. Om de laatste paar dagen wachten toch nog iets te verzachten, zette ik de Pokémon games op een rij van goed naar the very best (“that no one ever waaaaas”).

Voor de duidelijkheid is het misschien wel handig dat ik aangeef welke spelregels ik heb gebruikt voor dit lijstje. Zo heb ik alleen de main rpg’s gepakt en alle spin-offs erbuiten gelaten, anders werd het zo’n enorme lijst dat je over drie weken nog steeds aan het lezen bent. Verder heb ik de generaties samengevoegd en de tweede delen ook. Wel heb ik de remakes weer apart opgepakt vanwege alle veranderingen. Maar goed, genoeg gekletst. De lijst check je hieronder.

10. Pokémon Sun/Moon – Ultra Sun/Moon

Sun, Moon en de daarop volgende delen wisten een hele hoop nieuwigheid naar de franchise te brengen. Met name in de gameplay, want ineens hadden we niet meer te maken met Gyms, maar met Trials. Dit werd wisselend ontvangen door de fans. Verder kregen we te maken met Ride Pokémon, waar ik helemaal verliefd op werd. Eindelijk niet meer puzzelen met al die stomme HM’s, maar gewoon even de benodigde Pokémon naar je toe fluiten. Ook was het verhaal zeer tof en uitgebreid, misschien wel te uitgebreid. Je kunt nog geen meter lopen of je krijgt een kletspraatje of cutscene, waardoor je soms even een zucht wil slaken.

Hoewel de game dus veel toffe elementen bevat, staat hij toch onderaan mijn lijstje. Voornamelijk door de manier waarop je constant verhaal hebt. Nu is dat niet erg, maar het is de manier waarop dit constant door je keel geduwd wordt en je het niet een tijdje kunt ontwijken om lekker op eigen houtje rond te lopen. Ook vond ik de nieuwe Pokémon wel een beetje jammer. Het idee van vernieuwde Kanto-Pokémon vond ik namelijk wel heel leuk, maar de uitvoering wat minder. Een paarse Meowth en een roze-groene-gele Grimer? Nee, dat had naar mijn idee wel beter gekund. Goed concept en goede game, maar naar mijn mening de minste van het stel.

9. Pokémon Diamond/Pearl/Platinum

Pokémon Diamond, Pearl en Platinum luidden het begin in van de vierde generatie. Opnieuw een lading nieuwe Pokémon, nieuwe personages en de eerste Pokémongame die voor de Nintendo DS ontwikkeld was. Het tweede scherm voegt wat kleine, maar fijne elementen toe, zoals het navigeren tussen je bag en Pokémon. Ook kwam de Poké Radar ten tonele, die je op het tweede scherm in kon stellen. Door de game heen kon je hiervoor applicaties verzamelen, zoals een klok of stappenteller, die het spelen net even wat makkelijker en leuker maakten.

Het jammere van deze game is echter dat deze ten opzichte van de rest wat ‘plat’ aanvoelt. De game bracht maar weinig echt nieuwe dingen mee en het verhaal bleek ook niet heel veel bijzonders. Hij was goed, slechts weinig memorabel. Dit wordt gevoed door de overige aspecten, zoals de muziek. Het is voor mij de enige generatie waar ik de muziek buiten het spelen om niet opzet om naar te luisteren. Als laatste was de tegenstander, in de vorm van Team Galactic, zeer simpel te verslaan. Dat de goons dat zijn, is vrij normaal in de games, maar zelfs de hoge piefen blies je er deze keer zo doorheen. De combinatie van het niet memorabele verhaal, de niet memorabele vijanden en dat er maar weinig vernieuwingen zijn, maakt dat deze games wat lager op mijn ranglijst staan.

8. Pokémon FireRed/LeafGreen

FireRed en LeafGreen zijn natuurlijk de remakes van de games waar het in 1996 allemaal mee begon. De toon hoefde destijds niet eens meer gezet te worden, want de eerste games hadden en hebben nog steeds een flinke plek in het hart van menig gamer. De games deden het dan ook prima onder de fans en wisten alle geliefde elementen van de eerste generatie weer terug te brengen, waaronder Misty, Brock en die mafkezen van Team Rocket. We konden volledig de nostalgie weer beleven van hoe het was om met Bulbasaur, Charmander of Squirtle op pad te gaan.

Helaas bleef het ook met name bij de nostalgie. Hoewel de graphics een flinke overhaul hebben gekregen en bepaalde kleine dingetjes nou eenmaal een stuk beter werken op de Game Boy Advance, bleef het daar toch wel een beetje bij. Grote veranderingen bleven uit en dat maakt dat deze titels bij mij wat lager op de lijst staan. Uiteindelijk zijn het remakes van toptitels, die gewoon net niet de magie van de eerste delen wisten te behalen.

7. Pokémon Black/White – Black 2/White 2

De vijfde generatie ging behoorlijk sterk van start, doordat de fans al bijna vijf jaar zaten te wachten op een nieuwe game. Met alleen maar remakes tussendoor was de behoefte aan een nieuwe game groot. De inhoud van de games wist de verwachtingen waar te maken door een ontzettend sterk verhaal neer te zetten, met een mooie twist richting het einde. Het verhaal maakte ook echt dat je geboeid bleef en de verbeterde graphics, zoals het 3D aanvoelende Castelia City, maakten de ervaring compleet. Sowieso is de diversiteit in steden enorm en ieder heeft zijn eigen element, zoals Nimbasa City een volledig theme park heeft, waardoor het van stad naar stad reizen interessant blijft.

Wat ik persoonlijk wat minder vond aan Black en White en dan met name diens opvolger, waren de vele kleine toevoegingen op het gebied van online spelen. Je kunt je eigen gebied maken, vergelijkbaar met een soort winkelstraat, waarmee je weer van alles kunt . De elementen werden echter zo snel en onduidelijk uitgelegd, dat ik aan het eind van de game nog steeds niet goed wist wat ik ermee moest. Ja, of ik had gewoon geen vrienden in die game, wat de boel iets overzichtelijker had gemaakt.. In ieder geval vond ik dit element van de games niet erg geslaagd.

6. Pokémon X/Y

De grootste verandering binnen de franchise kwam toch wel met de komst van Pokémon X en Y voor de Nintendo 3DS. Wanneer je deze games vergelijkt met diens voorgangers, word je weggeblazen door het grafische aspect van de game. Voor het eerst is jouw personage geen simpele ‘sprite’ meer, maar een compleet 3D-personage met alles erop en eraan, dat je ook nog eens naar eigen wens kan aanpassen. Ook de wereld is volledig 3D en dat gaf spelers een hele nieuwe Pokémon-ervaring.

Daarnaast wordt het verhaal goed verteld en bevat het spannende elementen, zoals het deel gericht op de Mega Evolution. Het is ook de game waarin Mega Evolution werd geïntroduceerd, dus The Pokémon Company moest met een knal starten. Dat wist het te doen door het verhaal rondom Mega Evolution heen te bouwen en door jou vrij vroeg de mogelijkheid te geven om het zelf te doen. Al na een paar uur spelen kom je in het bezit van Lucario met een Lucarionite, zodat je zelf aan de evolutions kan deelnemen. Het mindere zit hem met name in de duur van de game. In vergelijking met de andere games is deze veel korter en ik had graag nog meer te doen gehad. Wanneer je de game uitspeelt, is er namelijk vrijwel niks meer te beleven. Geen endgame. Heel zonde, als je het mij vraagt. Een mooie taart, maar zonder de kers.

5. Pokémon Ruby/Sapphire/Emerald

De derde generatie verscheen als eerste op de Game Boy Advance. Grafisch was het een flinke upgrade ten opzichte van de vorige delen. Hoewel de game het niet zo goed deed in het begin – er ontstond een lichtelijke Pokémon moeheid – bracht deze toch veel elementen met zich mee die de mensen die hem wel kochten wisten te verbazen. Het verhaal was verder niet zo bijzonder, maar wist het goed te maken door de zeer duidelijke veranderingen in de omgeving, denk aan moerassen met regenplassen, zandstormen op enorme zandvlaktes en noem maar op.

Ook zagen we de opkomst van de Battle Tower, waarin je de krachten van jouw Pokémon kon testen. Diven was voor het eerst (en laatst) mogelijk en zorgde ervoor dat je de bodem van de zee kon bekijken. Je kon deelnemen aan Contests en je eigen base bouwen. Ook kon je op zoek gaan naar de zogeheten Mirage Islands. Heel erg veel toffe dingen dus, en er was dan ook slechts één belangrijk minpunt aan de titels. In deze games was het onmogelijk om aan de oude generatie te komen. Ruilen met de Game Boy Color was geen optie, waardoor al je eerdere harde werk allemaal voor niks leek. Dag, dag Mewtwo. Het was leuk voor zolang het mogelijk was.

4. Pokémon Omega Ruby/Alpha Sapphire

Omega Ruby en Alpha Sapphire nemen het stokje over van de originele games en weten de unieke dingen uit Ruby en Sapphire te behouden. De bases keren namelijk weer terug en dit keer zelfs met de mogelijkheid om ze online met de hele wereld te delen. Ook kun je opnieuw de zeebodem verkennen, maar dit keer met de optimale graphics die werden geïntroduceerd in X en Y.

Ik was helemaal ondersteboven van de mogelijkheid om vrij over Hoenn heen te vliegen. Daarmee kun je onder andere eilanden ontdekken die slechts af en toe beschikbaar waren en niet op de kaart staan (Mirage Islands) en dat maakte de ontdekkingstocht compleet. Ook tof is het feit dat het mogelijk is om vrijwel alle legendaries te pakken te krijgen, waardoor je na het verhaal nog flink wat tijd in de game kunt steken. En dat is maar goed ook, want zoals ik hierboven al noemde, is het verhaal verder niet zo heel bijzonder.

3. Pokémon Gold/Silver/Crystal

Ik heb destijds lang gespaard voor Pokémon Silver/Gold en toen ik de game eenmaal in handen had, werd ik weggeblazen door alle mogelijkheden. Het sterkste van deze games is dat je twee gebieden kan bezoeken. Zowel Johto als Kanto zijn te betreden en dat weet de gameplay flink op te rekken. Nog steeds is er geen andere game die dit heeft nagedaan en dat vind ik echt jammer.

Als ik echt een minpuntje moet zoeken, dan zou ik zeggen dat het verhaal eigenlijk wel afloopt bij Johto, dus Kanto voelt als een soort endgame. Wel eentje die heerlijk lang is en je de mogelijkheid geeft om nog iets te doen te hebben na het afronden van de Pokémon League. Gold en Silver wisten de franchise daarnaast voor het eerst te voorzien van eieren, berries die je zelf kon planten en gebruiken, shinies dankzij Red Gyarados en een dag- en nachtcyclus. Allemaal elementen die de franchise veranderd en gevormd hebben tot wat hij nu is.

2. Pokémon Blue/Red/Yellow

De allereerste games van The Pokémon Company. Het is veilig om te zeggen dat deze games de halve wereld wisten te veranderen. Vrijwel elke generatie kent die gekke Pocket Monsters wel, van zelf spelen of van horen zeggen, en het begon allemaal met Blue (Green), Red en later Yellow. Deze games staan met name hoog in de ranglijst vanwege de pure nostalgie die erbij komt kijken en omdat ze de basis legden voor de enorme franchise die Pokémon vandaag de dag is. Het concept was destijds uniek, maar als je teruggaat merk je dat dit het nog steeds is.

Het enige minpuntje aan de games vond ik dat het met regelmaat zo onduidelijk was waar je naartoe moest. Nu heeft het vast meegeholpen dat ik destijds een jaar of zeven was, maar het gebeurde meerdere keren dat ik oprecht niet wist waar ik naartoe moest. Zelfs toen ik hem laatst nog speelde (en het inmiddels weer een tijdje geleden was), merkte ik dat gevoel van verdwaald zijn nog enkele keren. Dit heeft ook ergens weer zijn charme, games waren vroegâh nou eenmaal moeilijker.

1. Pokémon Heart Gold/Soul Silver

Heart Gold en Soul Silver zijn mijn absolute favorieten van de franchise. De games namen vanzelfsprekend alle toffe dingen van het origineel mee. Daar kwamen ook nog de verbeterde graphics bij en de mogelijkheden van het tweede scherm op de Nintendo DS. Met het touchscreen ga je snel van de een naar de andere optie, wat de al goede game nog net iets meer optimaliseerde.

Heart Gold en Soul Silver boden ook de mogelijkheid om een Pokémon achter je personage aan te laten lopen en legde daar geen restricties op. Wat is er nou cooler dan met een enorme Lugia achter je kont aan te lopen, ik kan niets bedenken. De games werden aangevuld met de Pokéwalker, waardoor je jouw Pokémon mee de straat op kon nemen. Kon je eindelijk eens voelen hoe het is om in de echte wereld te doen of je een Pokémon trainer bent. En nee, dat is niet nerdy, je bent gewoon ontzettend baas met zo’n ding bij je.

Zo, dit was mijn volgorde van favorieten. Stiekem heb ik meteen weer zin om ze allemaal te spelen. Wel ben ik benieuwd of je het eens bent met mijn lijstje, of juist totaal niet. Laat het weten in de comments, vind ik leuk.